Η διάγνωση της σκλήρυνσης κατά πλάκας στον γονιό είναι ένα συνταρακτικό γεγονός για τον ίδιο και για την οικογένειά του. Ειδικότερα όταν υπάρχουν μικρά παιδιά στην οικογένεια, οι γονείς αναρωτιούνται αν θα πρέπει να τους μιλήσουν για την ασθένεια, τι να τους πουν, πότε να τους μιλήσουν.
Καταρχήν, είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι τα παιδιά χρειάζεται να είναι ενήμερα γι’αυτό που συμβαίνει στον γονιό τους. Συχνά οι γονείς αποφεύγουν να μιλήσουν στα παιδιά τους γιατί ανησυχούν ότι θα τα στενοχωρήσουν ή ότι δεν θα καταλάβουν αυτά που θα τους πουν ή ότι τα ίδια δεν έχουν καταλάβει τίποτα από αυτά που συμβαίνουν στο γονιό τους. Όμως, γνωρίζουμε ότι τα παιδιά αναγνωρίζουν οποιαδήποτε αλλαγή στους γονείς τους και αισθάνονται την ανησυχία που υπάρχει στο περιβάλλον τους. Εάν δεν τους εξηγηθεί τι συμβαίνει, εκείνα προσπαθούν να δώσουν από μόνα τους εξηγήσεις καταφεύγοντας συνήθως σε τρομαχτικά σενάρια όπου τα ίδια νιώθουν υπεύθυνα γι’αυτό που συμβαίνει, ότι είναι μια τιμωρία για κάτι που έκαναν.
Είναι λοιπόν σημαντικό, όταν τα παιδιά έχουν ερωτήματα ή δείχνουν να τα απασχολεί κάτι, να συζητηθεί μαζί τους τι συμβαίνει και να τους δοθεί η δυνατότητα να εκφράσουν τις δικές τους σκέψεις και τα συναισθήματά τους. Αρχικά, θα πρέπει ο ίδιος ο γονιός να είναι ενήμερος για την ασθένεια αυτή. Καλό είναι να επικεντρωθεί στο παρόν αναφερόμενος στο πώς έχουν τα πράγματα τώρα και πως για το μέλλον δεν γνωρίζει ακόμα πώς θα είναι. Το σημαντικό είναι να τονιστεί πως ο γονιός δεν αντιμετωπίζει μόνος του την κατάσταση, αλλά έχει γιατρούς που τον φροντίζουν και πως υπάρχουν φάρμακα που καθυστερούν την εξέλιξη της ασθένειας.
Πηγή:
«Πώς να μιλήσετε για την σκλήρυνση κατά πλάκας με τα παιδιά σας». Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ιατρική Σχολή, Παιδοψυχιατρική Κλινική, Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγ. Σοφία».
Καταρχήν, είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι τα παιδιά χρειάζεται να είναι ενήμερα γι’αυτό που συμβαίνει στον γονιό τους. Συχνά οι γονείς αποφεύγουν να μιλήσουν στα παιδιά τους γιατί ανησυχούν ότι θα τα στενοχωρήσουν ή ότι δεν θα καταλάβουν αυτά που θα τους πουν ή ότι τα ίδια δεν έχουν καταλάβει τίποτα από αυτά που συμβαίνουν στο γονιό τους. Όμως, γνωρίζουμε ότι τα παιδιά αναγνωρίζουν οποιαδήποτε αλλαγή στους γονείς τους και αισθάνονται την ανησυχία που υπάρχει στο περιβάλλον τους. Εάν δεν τους εξηγηθεί τι συμβαίνει, εκείνα προσπαθούν να δώσουν από μόνα τους εξηγήσεις καταφεύγοντας συνήθως σε τρομαχτικά σενάρια όπου τα ίδια νιώθουν υπεύθυνα γι’αυτό που συμβαίνει, ότι είναι μια τιμωρία για κάτι που έκαναν.
Είναι λοιπόν σημαντικό, όταν τα παιδιά έχουν ερωτήματα ή δείχνουν να τα απασχολεί κάτι, να συζητηθεί μαζί τους τι συμβαίνει και να τους δοθεί η δυνατότητα να εκφράσουν τις δικές τους σκέψεις και τα συναισθήματά τους. Αρχικά, θα πρέπει ο ίδιος ο γονιός να είναι ενήμερος για την ασθένεια αυτή. Καλό είναι να επικεντρωθεί στο παρόν αναφερόμενος στο πώς έχουν τα πράγματα τώρα και πως για το μέλλον δεν γνωρίζει ακόμα πώς θα είναι. Το σημαντικό είναι να τονιστεί πως ο γονιός δεν αντιμετωπίζει μόνος του την κατάσταση, αλλά έχει γιατρούς που τον φροντίζουν και πως υπάρχουν φάρμακα που καθυστερούν την εξέλιξη της ασθένειας.
Πηγή:
«Πώς να μιλήσετε για την σκλήρυνση κατά πλάκας με τα παιδιά σας». Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ιατρική Σχολή, Παιδοψυχιατρική Κλινική, Νοσοκομείο Παίδων «Η Αγ. Σοφία».
