Ο θηλασμός προφυλάσσει το παιδί από μολύνσεις

Ο κατ' αποκλειστικότητα θηλασμός του νηπίου από τη μητέρα του για χρονικό διάστημα ενός εξαμήνου, προφυλάσσει το παιδί από μολύνσεις, σύμφωνα με νέα έρευνα Ελλήνων επιστημόνων.

Οπως διαπιστώθηκε στη μελέτη, πέρα από άλλους παράγοντες, όπως η γενικότερη υγεία του νηπίου και ο τακτικός εμβολιασμός του, ο θηλασμός έχει τη δική του προστατευτική λειτουργία. Αυτό που βοηθά στην αποφυγή των μολύνσεων δεν είναι άλλο από τη ίδια τη σύσταση του μητρικού γάλακτος.

Η έρευνα, που διεξήχθη υπό τον καθηγητή Εμμανουήλ Γαλανάκη του Τμήματος Παιδιατρικής του πανεπιστημίου της Κρήτης, δημοσιεύτηκε στο παιδιατρικό περιοδικό "Archives of Diseases in Childhood".

Η επιστημονική ομάδα μελέτησε επί 12 μήνες τις περιπτώσεις σχεδόν 1.000 εμβολιασμένων νηπίων και τις κοινές μολύνσεις που έπαθαν σε αυτό το διάστημα. Περίπου τα δύο τρίτα των μητέρων θήλαζαν τον πρώτο μήνα, αλλά μέσα σε ένα εξάμηνο το ποσοστό αυτό είχε μειωθεί στο 20% περίπου (μία στις πέντε).

Συνολικά, μόνο 91 νήπια (λιγότερο από το 10%) θηλάστηκαν αποκλειστικά καθ' όλο το πρώτο εξάμηνο. Τα παιδιά αυτά παρουσίασαν σημαντικά λιγότερες μολύνσεις (αναπνευστικές, αυτιών, στόματος κ.α.) κατά το πρώτο έτος της ζωής τους σε σχέση με τα υπόλοιπα, που είτε δεν είχαν γνωρίσει καθόλου θηλασμό, είτε έπιναν ταυτόχρονα γάλα και από μπουκάλι. Επίσης, οι μολύνσεις των νηπίων που είχαν μόνο θηλαστεί, ήταν γενικά λιγότερο σοβαρές.

Οι ερευνητές βρήκαν ότι η ευεργετική δράση του μητρικού γάλακτος υπάρχει κυρίως όταν υπάρχει αποκλειστικός θηλασμός, ενώ ο συνδυασμός θηλασμού και γάλακτος από μπουκάλι δεν έχει ίδιο προστατευτικό αποτέλεσμα. Οι ειδικοί διεθνώς συστήνουν τα νήπια να θηλάζονται αποκλειστικά κατά το πρώτο εξάμηνο της ζωής τους. Το μητρικό γάλα περιέχει αντισώματα της μητέρας, τα οποία περνάνε στο παιδί, καθώς και άλλους ανοσοποιητικούς και θρεπτικούς παράγοντες.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11387&subid=2&pubid=33248948

Η κατάθλιψη ηλικία δεν κοιτά

Σύμφωνα με έρευνες, η νόσος εμφανίζεται και σε παιδιά προσχολικής ηλικίας. Οι επιστήμονες επισημαίνουν την αξία της έγκαιρης διάγνωσης και αντιμετώπισής της, προκειμένου να αποφευχθούν μελ­λο­ντικά προβλήματα με ψυχικές και κοινωνικές προεκτάσεις.

Η κατάθλιψη δεν είναι μια ασθένεια που συνδέεται εύκολα με παιδιά προσχολικής ηλικίας, ωστόσο, εμφανίζεται ακόμα και σε δίχρονα, σύμφωνα με διαπιστώσεις Αμερικανών παιδοψυχιάτρων και αναπτυξιολόγων. Εξάλλου, σχετικές έρευνες που πραγματοποίησαν επιστήμονες από τον Καναδά, τις ΗΠΑ, την Ιρλανδία και τη Γαλλία προειδοποιούν ότι έως και 15% των παιδιών προσχολικής ηλικίας πάσχουν από κατάθλιψη και άγχος.

Το πρόβλημα σε τόσο μικρές ηλικίες, επισημαίνουν οι ειδικοί, είναι η μεγάλη δυσκολία στο να εντοπιστεί η κατάθλιψη, κυρίως επειδή ο ρυθμός ανάπτυξης διαφέρει σημαντικά από παιδί σε παιδί. Επιπλέον, οι προσωπικότητές τους είναι ρευστές και πολλές φορές η διάθεσή τους αλλάζει γρήγορα, από τη χαρά στη λύπη και το αντίστροφο.

Εξάλλου, πολλοί επιστήμονες φοβούνται ότι αν η προσχολική κατάθλιψη καταχωρισθεί ως ψυχιατρική διαταραχή, θα σπεύσουν να εκμεταλλευτούν την εξέλιξη οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες. Αν και η έρευνα δεν υποστηρίζει τη χρήση αντικαταθλιπτικών σε παιδιά τόσο μικρά, η χορήγηση σκευασμάτων παρουσιάζει ανησυχητική αύξηση.

Τα προβλήματα αυτά του εντοπισμού της νόσου, αλλά και η ενδεχόμενη πολυφαρμακία, καθιστούν πολλούς ειδικούς δύσπιστους ως προς την ύπαρξη κατάθλιψης σε προσχολικές ηλικίες, ιδίως όταν, μέχρι τη δεκαετία του ’80, οι ψυχίατροι θεωρούσαν ότι τα παιδιά κάτω των 12 ετών ήταν ψυχικά ανώριμα για να είναι καταθλιπτικά.

Η έμφαση
Η αντίληψη αυτή άρχισε να αλλάζει από την αρχή της δεκαετίας του ’90, οπότε και οι ψυχίατροι αναγνώρισαν πως η κατάθλιψη μπορεί να εμφανισθεί σε παιδιά 8, 9 και 10 ετών και στη συνέχεια αντιλήφθηκαν πως η νόσος μπορεί να έχει τις ρίζες της σε ακόμα πιο νεαρές ηλικίες.

Η έμφαση που δίνεται πλέον από την επιστημονική κοινότητα είναι ότι πρέπει να υπάρξει έγκαιρη αναγνώριση των συμπτωμάτων της πάθησης ώστε να αντιμετωπιστεί κατάλληλα προκειμένου να προστατευτεί το παιδί από μελλοντικά προβλήματα σε ψυχικό και κοινωνικό επίπεδο.

Η αναγνώριση δεν είναι εύκολη, όχι μόνο γιατί τα μικρά παιδιά είναι συχνά κυκλοθυμικά ή ευέξαπτα, αλλά και γιατί κατάθλιψη μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιοδήποτε παιδί έστω και εάν δεν υπάρχει κάποιος παράγοντας που σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο προσβολής από την πάθηση. Ωστόσο παιδιά που έχουν οικογενειακό ιστορικό κατάθλιψης έχουν περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν την πάθηση: παιδιά με γονείς που πάσχουν από κατάθλιψη έχουν δύο με τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν επίσης κατάθλιψη.

Επίσης, σημαντικό ρόλο έχει αποδειχθεί ότι παίζει και η επιλόχεια κατάθλιψη. «Μητέρες με κατάθλιψη», εξηγεί στην εφημερίδα «New York Times» η Αλίσια Λίμπερμαν, καθηγήτρια Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, «συχνά αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους με τρόπο που αμβλύνει τον ενθουσιασμό και τη χαρά τους», οπότε και μεγαλώνουν οι πιθανότητες να παρουσιάσουν και τα παιδιά κατάθλιψη.

Ακόμα όμως κι αν αναγνωρισθεί η πάθηση σε παιδιά ή εφήβους, αυτή συχνά δεν αντιμετωπίζεται. Οι λόγοι είναι πολλοί. Αρχικά είναι δύσκολο να γίνει αποδεκτό ότι ένα παιδί παρουσιάζει κατάθλιψη. Επιπρόσθετα δεν γίνεται έγκαιρα αντιληπτό ότι τα συμπτώματα που παρουσιάζει το παιδί ανήκουν στο φάσμα της κατάθλιψης.

Σε πολλές περιπτώσεις, η έλλειψη ενδιαφέροντος αποδίδεται στο σύνδρομο ελλειμματικής (ή διάσπασης) προσοχής - υπερκινητικότητας, «επειδή συχνά αυτά τα παιδιά κοιτάνε χωρίς να αντιδρούν στα όσα τους λένε», εξηγεί η Μελίσα Νισουάλα, παιδοψυχίατρος. Υπάρχει επίσης ο φόβος του στίγματος. Οι πιθανές αντιδράσεις των φίλων, συγγενών ή άλλων από το περιβάλλον του παιδιού αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα για τους γονείς τόσο για την αναγνώριση όσο και για την κατάλληλη αντιμετώπιση του προβλήματος της κατάθλιψης στα παιδιά τους.

Χρυσούλα Κατσαρού
Πηγή: http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11387&subid=2&pubid=32666948

Το παιδί μου κόλλησε στον υπολογιστή!!!

Οι Έλληνες γονείς είναι πρώτοι στην Ευρώπη στον έλεγχο της ηλεκτρονικής αλληλογραφίας των παιδιών τους, αλλά τελευταίοι στη χρήση του διαδικτύου (www.saferinternet.gr)

Ταυτότητα χρηστών Η/Υ στην Ελλάδα
• 39% του συνολικού πληθυσμού χρησιμοποιεί Η/Υ
• 3 στα 10 νοικοκυριά είναι συνδεδεμένα στο διαδίκτυο
• Ηλικία: 16-24 ετών υψηλότερα ποσοστά χρήσης (μέχρι 84%)
• Φύλο: συχνότερη χρήση από άνδρες
• Επαγγελματική κατάσταση: μαθητές και φοιτητές την μεγαλύτερη πρόσβαση
• Τόπος πρόσβασης: από το σπίτι (74%)
χώρος εργασίας (37%)
internet café (16%)
σπίτια φίλων ή συγγενών (11%)
1-3 νέους 16-24 ετών συνδέεται στο διαδίκτυο από internet café (32%)

Λόγοι χρήσης του διαδικτύου
• αναζήτηση πληροφοριών (82%)
• ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (69%)
• ψυχαγωγία (51%)
(πηγή: Παρατηρητήριο για την ΚτΠ)

Χρήση με βάση το αναπτυξιακό στάδιο του παιδιού
• Μέχρι 3 ετών:
• Μερικό ενδιαφέρον. Τα παιδιά υιοθετούν τη συμπεριφορά των γονιών απέναντι στον Η/Υ.
• Από 4-6 ετών: αρχίζουν να κατανοούν τον κόσμο των παιχνιδιών και της μάθησης. Δείχνουν ενδιαφέρον για προγράμματα μάθησης και παιχνιδιού, καθώς και για κείμενα με αργές αλλαγές εικόνας.
• Από 7-11 ετών: μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τους εικονικούς κόσμους. Αναζητούν πληροφορίες για τα ενδιαφέροντά τους
• Από 12 ετών: πολλοί έφηβοι διαθέτουν πολύ χρόνο σε εικονικούς κόσμους. Μαθαίνουν να χρησιμοποιούν το διαδίκτυο όλο και καλύτερα, δημιουργούν εικονικές επαφές, κατεβάζουν μουσικά κομμάτια, ταινίες...

Η ενασχόληση με το διαδίκτυο προσφέρει δυνατότητες μάθησης, εκπαίδευσης και ψυχαγωγίας, αλλά... η κατάχρηση μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα:

• Μείωση της σχολικής επίδοσης, απουσίες
• Παραμέληση της υγείας και της φυσικής κατάστασης
• Περιορισμός ή διακοπή αγαπημένων χόμπυ
• Δυσκολία στη σχέση με την οικογένεια και με φίλους
• Πονοκέφαλοι, κούραση ματιών
(πηγή: μονάδα εφηβικής υγείας, β’ παιδιατρική κλινική πανεπιστημίου Αθηνών, Νοσοκομείο Παίδων «Π.&Α. Κυριακού»)

Τι κάνουν συχνά οι γονείς
• Απειλούν το παιδί ότι θα του πάρουν τον Η/Υ
• Βγάζουν τον Η/Υ από το σπίτι απροειδοποίητα
• Του προκαλούν βλάβη, για να μην λειτουργεί
• Διαπληκτίζονται με το παιδί τους

Τι είναι καλό να κάνουν οι γονείς;
• Σφαιρική αντιμετώπιση:
• Προβληματισμός για τη σημασία της συμπεριφοράς του παιδιού τους:
• Η πολύωρη χρήση Η/Υ μπορεί να υποδηλώνει συναισθηματικές δυσκολίες: τάση για απόσυρση, αποφυγή διαπροσωπικής επαφής, αποφυγή συγκρούσεων, αναζήτηση νοήματος μέσα από την επαφή με την τεχνητή πραγματικότητα, δυσκολία στην ανάληψη ευθυνών και στη λήψη πρωτοβουλίας, άγχος, υποβόσκουσα κατάθλιψη
• Εξεύρεση χρόνου για τα παιδιά και ελκυστικές εναλλακτικές δραστηριότητες
• Ενημέρωση των ίδιων για το διαδίκτυο, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και σωστή επίβλεψη με ενημέρωση των παιδιών για φαινόμενα παρενόχλησης
• Συζήτηση με τα παιδιά τους για το περιεχόμενο των παιχνιδιών
• Σταθερά όρια στη χρήση του Η/Υ
• Ενθάρρυνση δημιουργικού παιχνιδιού με τους συνομηλίκους
• Προσπάθεια χτισίματος υγιούς σχέσης και επικοινωνίας με τα παιδιά τους ακόμα και αν χρειαστεί να μοιραστούν το ενδιαφέρον τους για το διαδίκτυο
• Να έχουν κατά νου τυχόν συναισθητική δυσκολία και να αναζητήσουν τη βοήθεια ειδικού

Η Μύρτις µετακόµισε στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Πηγή: http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4594144

«Δυόµισι χιλιάδες χρόνια µετά τον θάνατό µου, ελπίζω ότι το µήνυµά µου θα επηρεάσει και θα εµπνεύσει περισσότερους ανθρώπους να εργαστούν και να κάνουν πραγµατικότητα τους στόχους της χιλιετίας της ανάπτυξης. Ο θάνατός µου ήταν αναπόφευκτος. Τον 5ο αιώνα π.Χ. δεν είχαµε ούτε τη γνώση, ούτε τα µέσα για την καταπολέµηση θανατηφόρων ασθενειών. Οµως, εσείς οι άνθρωποι του 21ου αιώνα, έχετε όλα τα µέσα για να προλαµβάνετε και να θεραπεύετε ασθένειες». Είναι το µήνυµα που στέλνει η µικρή Μύρτις, το κορίτσι που πέθανε από τυφοειδή πυρετό τον 5ο αι. π.Χ. και το πρόσωπό της ανασυστάθηκε χάρη στη σύγχρονη τεχνολογία µε πρωτοβουλία του επίκουρου καθηγητή Ορθοδοντικής Μανόλη Παπαγρηγοράκη.

Η Μύρτις που µετακόµισε από χθες στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στέλνει το µήνυµά της µέσω της ιστοσελίδας του Οργανισµού Ηνωµένων Εθνών, καθώς στις µέρες µας 500.000 έως 700.000 άνθρωποι πεθαίνουν ετησίως από τη συγκεκριµένη ασθένεια. Προσιτή σε άτοµα µε προβλήµατα όρασης θα είναι η Μύρτις που θα µείνει στο ΕΑΜ (Πατησίων 44) έως τις 30 Νοεµβρίου, ενώ τον Οκτώβριο θα υπάρχει ειδικό πρόγραµµα µε ειδώλια για όσους αντιµετωπίζουν προβλήµατα όρασης και παράλληλα συνεχίζεται η εκπαιδευτική δράση για άτοµα µε προβλήµατα ακοής «Το µάτι ακούει».

Για περισσότερες πληροφορίες:
http://www.namuseum.gr/museum/pressreleases/2010/pressrelease_myrtis-gr.html

Σκληρή γλώσσα από παιδιά με μόνο στόχο να πληγώσουν

Της Λινας Γιανναρου

Οσο πιο μακριά τοποθετείτε χρονικά τον εαυτό σας από τα θρανία, τόσο πιο βαθιά θα σοκαριστείτε. Εάν, δε, δεν έχετε οι ίδιοι ή οι πολύ κοντινοί σας άνθρωποι παιδιά στην εφηβεία ή λίγο πριν από αυτή, τα παρακάτω θα σας φανούν ιδιαιτέρως σκληρά. Πώς είναι δυνατόν παιδιά να μιλούν με αυτόν τον τρόπο; θα σκεφτείτε. Εχει αλλάξει τόσο πολύ η παιδική ηλικία ή μήπως ό, τι συνέβαινε πάντα στις αλάνες και τα προαύλια (και έμενε εκεί) μεταφέρεται τώρα σε κοινή, ηλεκτρονική, θέα;

«Πώς είσαι έτσι ρε; Με αηδιάζεις. Το παίζεις και ωραία, ψώνιο, ε ψώνιο», γράφει ο 13χρονος Π. κάτω από τη φωτογραφία της συμμαθήτριάς του Χ. στο facebook (ως γνωστόν, ο πλούσιος σχολιασμός των φωτογραφιών που αναρτούν στο facebook αποτελεί την «υπέρτατη καταξίωση» για τα παιδιά σήμερα). Εμβρόντητη, η μητέρα κοινής φίλης και των δύο διάβασε και μετέφερε στην «Κ» τα σχόλια. «Δεν πίστευα αυτά που έβλεπα», λέει. «Παιδιά που στη συναναστροφή είναι πολύ γλυκά και καλά, στο Ιντερνετ βγάζουν έναν πολύ διαφορετικό εαυτό. Αυτό που γίνεται ξεπερνάει την πλάκα, την καζούρα. Ο στόχος είναι να πληγώσουν τον άλλο». Ο «άλλος» είναι συνήθως τα κορίτσια που δεν ντύνονται ωραία, οι παχουλές συμμαθήτριες, τα παιδιά από χωριό.

Παραδείγματα

«Δεν σου είπα να μη βάλεις αυτό το μπλουζάκι; Σε παχαίνει!» γράφει η «ωραία» συμμαθήτρια στη «φίλη» της κάτω από μια καλοκαιρινή εικόνα διακοπών. Τα σχόλια διανθίζονται με emoticons, χαμογελάκια, φατσούλες, για να «σωθεί» λίγο η αρνητική εντύπωση. Αλλά... δεν. «Σου είπαμε εμείς να γίνεις φίλη μας;» καταλήγει ο διαδικτυακός καβγάς που ξέσπασε από το πουθενά. «Εσύ ήρθες και μας κόλλησες! Αρα δεν μπορούμε να μαλώσουμε γιατί εξ αρχής δεν ήμασταν φίλες...». Να σου και τα αγόρια: «Η πεντάμορφη και το τέρας είστε εδώ». (σ. σ. Ολα τα παραπάνω γραμμένα σε greeklish, ανορθόγραφα και με τα ελάχιστα δυνατά φωνήεντα...)

Τα παραπάνω αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα του λεγόμενου e-bullying, όπως είναι ο διεθνής όρος που περιγράφει την κατάσταση όπου ένα παιδί βασανίζεται, απειλείται, παρενοχλείται, ταπεινώνεται, έρχεται σε αμηχανία ή στοχοθετείται από ένα άλλο παιδί ή ομάδα παιδιών μέσω του Ιντερνετ ή των κινητών τηλεφώνων. Το φαινόμενο που λαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις σε όλο τον κόσμο αποτελεί την ηλεκτρονική εκδοχή του εκφοβισμού και της σωματικής ή λεκτικής βίας που λαμβάνει χώρα στα σχολεία, με σοβαρότατες επιπτώσεις για τα θύματα που μπορούν να εμφανιστούν ακόμα και στην ενήλικη ζωή τους. Το bullying θα επηρεάσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο όλους τους μαθητές σε κάποια στιγμή της σχολικής ζωής τους.

Διακρατική έρευνα

Σε μεγάλη διακρατική έρευνα για το φαινόμενο του bullying στο δημοτικό σχολείο που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα από την Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου, με την επιστημονική ευθύνη του αναπληρωτή καθηγητή Παιδοψυχιατρικής κ. Ιωάννη Τσιάντη, βρέθηκε ότι το ποσοστό των θυμάτων ανέρχεται στο 8% του συνόλου των μαθητών, ενώ το ποσοστό των θυτών στο 5,61%. Η πλειονότητα των μαθητών (74,43%) δήλωσε ότι προσπαθεί να βοηθήσει το θύμα, ενώ αντίθετα ότι οι δάσκαλοί τους προσπαθούν να παρέμβουν μόνο στο 1/3 των περιπτώσεων. Τα παιδιά τείνουν να μιλούν για αυτά που περνούν πρώτα στους γονείς τους, αλλά οι θύτες δεν μιλούν σχεδόν ποτέ σε κανέναν. Εάν το έκαναν, ίσως η εξέλιξη να ήταν διαφορετική. Οπως αναφέρει στην «Κ» ο επ. καθηγητής Κοινωνικής Εργασίας κ. Χάρης Ασημόπουλος, «τα παιδιά - θύτες που ασκούν τη βία είναι δυνατόν να εξελίσσονται σε μεγάλο ποσοστό, που αγγίζει το 50%, σε ενήλικες με αντικοινωνική συμπεριφορά».

Οπως λέει ο κ. Ασημόπουλος, οι μαθητές - θύματα είναι συνήθως παιδιά με περισσότερο άγχος και ανασφάλεια, ήσυχα και ευαίσθητα και με χαμηλή αυτοεκτίμηση. Περιέργως, το τελευταίο χαρακτηρίζει και τα παιδιά - θύτες...

Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_17/09/2010_415308

Το παιδί μου κινείται συνέχεια!!

Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ)

«Το παιδί μου κινείται συνέχεια, τρέχει, σκαρφαλώνει, ανεβαίνει στα έπιπλα και δεν φοβάται μήπως χτυπήσει. Μέσα στην τάξη είναι απρόσεκτος, δεν μπορεί να καθίσει στην καρέκλα και αν του κάνει παρατήρηση η δασκάλα, θα κάτσει για λίγο, αλλά και καθισμένος πάλι θα κουνιέται. Δεν ακούει, όταν του λέμε να κάνει κάτι, ούτε καν περιμένει να ακούσει τι θα του πούμε. Θέλει συνέχεια να γίνεται το δικό του και βαριέται τα παιχνίδια πολύ γρήγορα».

Η κλινική εικόνα των παιδιών με ΔΕΠ-Υ
Τα κύρια χαρακτηριστικά των παιδιών με ΔΕΠ-Υ είναι η εκδήλωση συμπτωμάτων υπερκινητικότητας και/ή απροσεξίας σε τέτοιο βαθμό που είναι δυσανάλογος με την ηλικία τους. Έτσι δυσκολεύονται πολύ να συγκεντρώσουν την προσοχή τους, να ελέγξουν τη συμπεριφορά τους και να ακολουθήσουν κανόνες.

Διαγνωστικά κριτήρια
Για να τεθεί η διάγνωση της ΔΕΠ-Υ, τα συμπτώματα πρέπει να έχουν πρωτοεμφανιστεί πριν το 7ο έτος της ηλικίας, να έχουν διάρκεια τουλάχιστον 6 μηνών και να εμποδίζουν σημαντικά τη λειτουργικότητα του παιδιού σε δύο ή περισσότερα πλαίσια.

Θεραπευτική αντιμετώπιση
Συνήθως, λόγω της φύσης των δυσκολιών του παιδιού, απαιτείται η ένταξή του σε θεραπευτικό πρόγραμμα όπου θα αντιμετωπιστούν οι δυσκολίες του παιδιού, των γονέων και των δασκάλων. Σε ορισμένες περιπτώσεις η συμβουλευτική εργασία με τους γονείς βοηθά σημαντικά, για να αντιμετωπιστούν οι δυσκολίες του παιδιού και της οικογένειας.

Επιχείρηση Φαγητό στο Σχολείο

Το να πακετάρεις κάθε μέρα φαγητό για το σχολείο δεν είναι εύκολη υπόθεση, ειδικά το ολοήμερο! Όσο καλή διάθεση και να έχετε, η παγίδα της φτωχής (από άποψη θρεπτικής αξίας) διατροφής στις καντίνες παραμονεύει. Για να αναφωνήσετε με βεβαιότητα «αποστολή εξετελέσθη» χρειάζεται σωστή οργάνωση και καλή προετοιμασία.

Της Φλώρας Κασσαβέτη με τη συνεργασία του Αναστάσιου Παπαλαζάρου, διαιτολόγου-διατροφολόγου, επιστημονικού διευθυντή Διαιτολογικών Γραφείων Νutrimed, και της Ειρήνης Μπαθρέλλου, διαιτολόγου-υπεύθυνης τμήματος παιδικής παχυσαρκίας Διαιτολογικών Γραφείων Νutrimed.

Κάποια στιγμή, απλώς θα βαρεθείτε να βλέπετε τα βρασμένα καρότα να πηγαινοέρχονται μέσα στο τάπερ ανέπαφα. Δεν πρέπει όμως να το βάλετε κάτω. Θα πρέπει να αντισταθείτε στον πειρασμό να καταφύγετε στις εύκολες λύσεις, που το παιδί σαφώς προτιμά. Στο πρόσφατο Παγκόσμιο Συνέδριο Παχυσαρκίας που έγινε στο Σίδνεϋ (3-8 Σεπτεμβρίου 2006) ανακοινώθηκε μια εργασία που έδειξε ότι τα παιδιά των ολοήμερων σχολείων έχουν μεγαλύτερη ενεργειακή κατανάλωση (καταναλώνουν δηλαδή περισσότερες θερμίδες) απ’ ό,τι τα παιδιά των πρωινών σχολείων. Οι ερευνητές απέδωσαν τα αποτελέσματα στο γεγονός των κακών διατροφικών επιλογών κατά τις σχολικές ώρες.

Οι βάσεις για να αποκτήσει το παιδί σας σωστές διατροφικές συνήθειες μπαίνουν τώρα, πράγμα που σημαίνει ότι ο ρόλος σας είναι σημαντικός. Τα παιδιά μένουν αρκετό χρόνο στο σχολείο, πόσο μάλλον αν πηγαίνουν και στο ολόημερο. Σήμερα τα ολοήμερα σχολεία φτάνουν τα 4400. Τα τελευταία τρία χρόνια ο αριθμός τους αυξήθηκε κατά 800. Αναμένεται να ξεκινήσουν κι άλλα το 2007, γιατί έχουν προγραμματιστεί κονδύλια για την ενίσχυση του θεσμού.

Για να τα καταφέρετε, λοιπόν, αυτό που χρειάζεται πάνω απ’ όλα είναι η σωστή προετοιμασία για έτοιμο φαγητό από το σπίτι ή εναλλακτικά σωστή νουθεσία για να συμπληρώσει διατροφικά κενά με «έξυπνες» συμβουλές για τα θρεπτικά σνακw που μπορεί να βρεί το παιδί σας σε μια σχολική καντίνα.

Ο απαραίτητος εξοπλισμός

Το πρωί ο χρόνος είναι περιορισμένος και δεν έχετε καιρό για ψάξιμο. Φτιάξτε μια γωνιά στο ντουλάπι με τα τάπερ και τα μεταλλικά σκεύη που θα χρησιμοποιείτε για το φαγητό που θα παίρνει μαζί του το παιδί στο σχολείο. Αγοράστε περισσότερα από ένα σκεύη (το παιδί μπορεί να ξεχάσει κάποια στο σχολείο όσο απίθανο κι αν σας φαίνεται αυτό). Τα περισσότερα σχολεία συστήνουν ένα μεταλλικό σκεύος με καπάκι που ασφαλίζει, το οποίο μπαίνει στο ψυγείο του σχολείου και την ώρα του μεσημεριανού ζεσταίνεται στο φούρνο. Κάποια απ’ αυτά έχουν και χωριστό τμήμα για να μην μπερδεύονται οι τροφές.

Αποφύγετε να βάζετε το φαγητό που πρόκειται να ζεσταθεί σε πλαστικά σκεύη, καθώς έχει πλέον απαγορευτεί η χρήση τους σε φούρνους μικροκυμάτων. Εφοδιαστείτε με συμπληρωματικά τάπερ που μπαίνουν στο πλυντήριο πιάτων σε διαφορετικά μεγέθη, μικρά και μεγάλα. Στο εμπόριο υπάρχουν τσαντάκια φαγητού που χωρίζονται σε θαλάμους όπου θα μπορείτε να βάλετε όλα τα απαραίτητα, δηλαδή το μεταλλικό σκεύος με το φαγητό, το συμπληρωματικό ταπεράκι με τη σαλάτα, το πιρουνάκι ή το κουταλάκι και μερικές χαρτοπετσέτες. Γράψτε με ανεξίτηλο μαρκαδόρο πάνω στο μεταλλικό σκεύος του φαγητού το όνομα του παιδιού (στο καπάκι και στο πλάι) έτσι ώστε να μη χάνει χρόνο η τραπεζοκόμος την ώρα που σερβίρει. Επίσης, για λόγους υγιεινής κάθε μέρα θα πρέπει να δίνετε στο παιδί διαφορετική πετσετούλα, την οποία θα στρώνει πάνω στο τραπέζι για να φάει. Φροντίστε λοιπόν να πάρετε τουλάχιστον πέντε πετσέτες (μία για κάθε μέρα).

Ασκήσεις αυτονομίας

Το φαγητό στο ολοήμερο σχολείο είναι συνώνυμο της αυτονομίας.

Αν το παιδάκι σας πηγαίνει στο νήπιο ή στην πρώτη τάξη καλό είναι να φροντίσετε ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στην πρόκληση. Τα παιδιά προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας δεν έχουν τόσο ανεπτυγμένες κινητικές δεξιότητες. Γι’ αυτό θα πρέπει να φροντίσετε:

1. Να μπορεί να ανοίξει και να το κλείσει μόνο του τη συσκευασία φαγητού (κάντε πολλές πρόβες στο σπίτι).

2. Να χειρίζεται με ευκολία το παγουρίνο του. Πολλοί γονείς προτιμούν τα μικρά μπουκαλάκια εμφιαλωμένου νερού.

3. Να έχετε κομμένες σε μικρά κομμάτια (μπουκιές) τις τροφές, για να μπορεί να τις καρφώσει με το πιρουνάκι του. Ακόμα και το μπιφτέκι ή το κοτόπουλο καλό είναι να το έχετε κόψει σε μικρά κομματάκια ή τα βρασμένα λαχανικά, π.χ. καρότα και πατάτες, σε ροδέλες.

4. Να του υπενθυμίζετε πριν το αποχαιρετίσετε να ζητήσει από τη δασκάλα του βοήθεια σε περιπτώσεις που μπορεί να αντιμετωπίσει δυσκολία, όπως να ανοίξει το γιαουρτάκι του ή να ξεφλουδίσει την μπανάνα του.

5. Να έχετε τα φρούτα καθαρισμένα, κομμένα σε μικρά κομμάτια, κλεισμένα σε αεροστεγές σακουλάκι για να μη μαυρίζουν. Θυμηθείτε ότι οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να καθαρίζουν φρούτα, γιατί χρειάζεται να επιβλέπουν τα παιδιά.

Smart tip

Επειδή τα παιδιά μπερδεύονται, καλό είναι να φροντίσετε το lunch box όπου θα βάζετε το δεκατιανό να είναι πάντα το ίδιο (π.χ. με κάποιον αγαπημένο ήρωα κινουμένων σχεδίων), σεταρισμένο με το ίδιο κουτάλι και πιρούνι με πλαστικό τελείωμα και την ίδια πετσετούλα. Δεν είναι θέμα αισθητικής, αλλά ένας έξυπνος τρόπος να ξεχωρίζει το παιδί αμέσως τι είναι δικό του την ώρα που θα τα μαζεύει για να τα βάλει στην τσάντα του. Μπορείτε φυσικά να πάρετε περισσότερα του ενός σετ, κατά προτίμηση με το ίδιο μοτίβο.

Ώρα για το δεκατιανό!

Το δεκατιανό αποτελεί θεσμό στο νηπιαγωγείο, τόσο το ολοήμερο όσο και το κλασικό. Στο δημοτικό -αν και δεν θα έπρεπε- μπορεί εύκολα να αντικατασταθεί από τυποποιημένα προϊόντα που βρίσκουν οι μαθητές στη καντίνα του σχολείου. Είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό γεύμα αν λάβουμε υπόψη ότι τα περισσότερα παιδιά φεύγουν από το σπίτι έχοντας πιει μόνο ένα ποτήρι γάλα, δηλαδή χωρίς να έχουν πάρει πλήρες πρωινό.

Τα cookies ή τα κρουασάν είναι σίγουρα η εύκολη επιλογή, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι γεμίζουν τα παιδιά με άχρηστες θερμίδες. Αν το σχολείο είναι ολοήμερο -πράγμα που προϋποθέτει ότι υπάρχει ψυγείο- προτιμήστε πιο θρεπτικές επιλογές, όπως αρτοσκευάσματα, κατά προτίμηση ολικής άλεσης, λαχανικά, φρούτα, τυράκια ή γιαουρτάκια. Σε γενικές γραμμές, να θυμάστε ότι καλό είναι να προτιμάτε οτιδήποτε φρέσκο. Τα φαγητά που μένουν στο ντουλάπι για ένα μήνα ή και παραπάνω καλό είναι να αποτελούν κάτω από το 20% της διατροφής μας.

Ιδανική επιλογή για το δεκατιανό γεύμα είναι το κλασικό σάντουιτς, που είναι ο πιο αντιπροσωπευτικός εκπρόσωπος του ισορροπημένου μικρογεύματος:

1 πρωτεϊνη π.χ. ζαμπόν γαλοπούλας + 1 υδατάνθρακας π.χ. ψωμί + 1 λαχανικό π.χ. ντομάτα + 1 φρούτο συνοδευτικό

Το σάντουιτς είναι από τα πιο αγαπημένα σνακ των παιδιών. Καλό είναι, όμως, επειδή τα παιδιά βαριούνται, η μορφή του σάντουιτς να εναλλάσσεται.

Εκτός από το ψωμί για τοστ ή τα έτοιμα ψωμάκια για σάντουιτς, υπάρχει ακόμα η μπαγκέτα, η αραβική ή κυπριακή πίτα, τις οποίες μπορείτε να γεμίσετε με διάφορα υλικά όπως τυρί με ψιλοκομμένα λαχανικά ή, για ένα πιο πλήρες γεύμα, με ζαμπόν, κοτόπουλο ή τόνο, αγγουράκι, ντομάτα, μαρούλι και μαγιονέζα. Για να κερδίζετε χρόνο, μπορείτε να ετοιμάσετε πολλά σάντουιτς, τα οποία θα διατηρείτε στην κατάψυξη μέχρι και 4 εβδομάδες. Λάβετε υπόψη ότι το αγγούρι, το μαρούλι και το λάχανο δεν καταψύχονται καλά.

TOP 5
1. Επιδόρπια γιαουρτιού
Γιατί: κάθε συσκευασία περιέχει 12% της συνιστώμενης ημερήσιας δόσης σε ασβέστιο, ενώ το παιδί παίρνει πολύτιμα πρεβιοτικά, που διασφαλίζουν την καλή λειτουργία του εντέρου και παράλληλα συμβάλλουν στην καλύτερη απορρόφηση του σιδήρου.
2. Φέτες ή λωρίδες κίτρινου τυριού
Γιατί: Είναι διασκεδαστικά, ιδανικά για τσιμπολόγημα, πλούσια σε ασβέστιο και με λίγες θερμίδες. Υπάρχουν συσκευασμένα σε σακουλάκια, ιδανικά για να τα παίρνει το παιδί μαζί στο σχολείο.
3. Κράκερς δημητριακών
Γιατί: Είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, προσφέρουν άμεσα ενέργεια και πραγματικά μπορεί να γοητέψουν το παιδί με την τραγανή τους γεύση. Παράλληλα, προμηθεύουν τον οργανισμό με βιταμίνες του συμπλέγματος Β, που συμβάλλουν, μεταξύ άλλων, και στην καλή λειτουργία του νευρικού συστήματος. Είναι ένα καλό και θρεπτικό υποκατάστατο αντί για γαριδάκια και πατατάκια.
4. Σοκολατούχο γάλα
Γιατί: Έχει 280mg ασβέστιο, δηλαδή το 1/4 της συνιστώμενης ημερήσιας δόσης και λιγότερη ζάχαρη απ’ ό,τι ο χυμός φρούτων.
5. Μπανάνα
Γιατί: Καθαρίζετε εύκολα με το χέρι -ενώ τα περισσότερα φρούτα μαυρίζουν αν τα στείλετε καθαρισμένα- και είναι εξαιρετικά θρεπτική.
Γρήγορες επιλογές

Έτοιμα αλλά θρεπτικά
Ιδανικά συνοδευτικά
Μπάρα δημητριακών
Μπανάνα
Λωρίδες κίτρινου τυριού σε συσκευασία
Επιδόρπιο γιαουρτιού
Κράκερς ολικής άλεσης
+
Γαλατάκι
Κουλούρι Θεσσαλονίκης
Χυμός φρούτων χωρίς προσθήκη ζάχαρης
Σταφιδόψωμο
Γιαουρτάκι

Ώρα για μεσημεριανό

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των δασκάλων, πολύ μικρό ποσοστό παιδιών φέρνει από το σπίτι μεσημεριανό γεύμα που εμπεριέχει και τις τέσσερις διατροφικές ομάδες.

Ένα ισορροπημένο γεύμα πρέπει να περιλαμβάνει: πρωτεΐνες π.χ. κρέας ή πουλερικά + υδατάνθρακες π.χ. ψωμί, πατάτες, ρύζι, ζυμαρικά + λαχανικά, π.χ. αγγούρι, ντομάτα ή αρακά + γαλακτοκομικά π.χ. τυρί.

Έμφαση στην ποικιλία
Θα πρέπει να αποφεύγετε να του βάζετε μόνο ό,τι τρώει, π.χ. σκέτα μπιφτέκια, επειδή ξέρετε ότι δεν τρώει τα λαχανικά. Είναι σημαντικό το παιδί να εθίζεται, έστω και οπτικά, στην ποικιλία. Κάθε 2-3 μέρες, καλό είναι να βράζετε ή να μαγειρεύετε στον ατμό λαχανικά όπως καρότα, κολοκύθια και πατάτες, έτσι ώστε να τα βάζετε κομμένα σε ροδέλες ως συνοδευτικά στο γεύμα του ή με φασολάκια, αρακά ή κόκκους καλαμποκιού. Επίσης, μπορείτε να συνοδεύετε το κρέας ή τα πουλερικά με ρύζι, πουρέ πατάτας ή ζυμαρικά.

Κρέας: Μπορεί να αποτελεί τη βάση στη διατροφή του παιδιού, όμως να θυμάστε ότι είναι μια σκληρή τροφή για τα παιδιά, έστω κι αν το κόψετε σε μικρά κομματάκια. Προτιμήστε να το σερβίρετε σε κεφτεδάκια ή μπιφτέκια, που είναι μαλακά, ή να το τεμαχίζετε σε πολύ μικρά κομμάτια.

Ζυμαρικά κάθε είδους: Είναι το ιδανικό συνοδευτικό. Εκτός από τα σπαγγέτι, βάλτε ζυμαρικά σε μέγεθος που το παιδί μπορεί να καρφώσει με το πιρουνάκι του όπως ριγκατόνι, πένες, φιογκάκια κλπ.

Σπιτική πίτσα: Είναι από τις πιο αγαπημένες επιλογές των παιδιών. Το καλό με τη σπιτική εκδοχή είναι ότι μπορείτε να την εμπλουτίσετε με λαχανικά και άλλα θρεπτικά υλικά.

Ψάρι: Δεν είναι καλή επιλογή για το ολοήμερο, γιατί θέλει πολύ καλό καθάρισμα, αλλά κυρίως γιατί μπορεί να αλλοιωθεί εύκολα (ακόμα και κατά τη διαδρομή από το σπίτι στο σχολείο).

Σούπες: Το πιθανότερο είναι ότι θα σας πούνε να μη στέλνετε σούπες, κυρίως γιατί μπορεί να χυθούν κατά το σερβίρισμα ή μέσα στην τσάντα του παιδιού. Αυτό σημαίνει ότι αποκλείονται τα όσπρια, εκτός αν τα μαγειρέψετε σε στερεά μορφή, π.χ. φασόλια γίγαντες γιαχνί.

Smart tip

Στο σχολείο θα σας ζητήσουν να αποφεύγετε να βάζετε στα παιδιά φαγητά με σάλτσες και λάδια για λόγους καθαριότητας. Το ελαιόλαδο όμως είναι πολύτιμο διατροφικό στοιχείο. Το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να προμηθευτείτε έναν ψεκαστήρα, έτσι ώστε να ψεκάζετε, π.χ., τα λαχανικά με ωμό ελαιόλαδο.
Στη σωστή ποσότητα
Υπάρχει ένας γενικός και εμπειρικός κανόνας σχετικά με το πόσο φαγητό πρέπει να σερβίρετε στο παιδί. Έτσι για κάθε χρόνο της ηλικίας του σερβίρετε 1 κουταλιά της σούπας από το κάθε τρόφιμο του γεύματος. Φυσικά, υπάρχουν διακυμάνσεις στην όρεξη και είναι σημαντικό να αφήνετε το παιδί να ανταποκρίνεται στο αίσθημα της πείνας του όπως ορίζει το ίδιο και να μην πανικοβάλλεστε εάν αφήσει το φαγητό στο πιάτο ή ζητήσει περισσότερο.

Αν το παιδί πηγαίνει για πρώτη φορά στο ολοήμερο σχολείο, φροντίστε, για να ενισχύσετε τη σχέση του με το φαγητό, να του βάζετε στην αρχή κάποια αγαπημένα γεύματα σε μικρότερες μερίδες, έτσι ώστε να τρώει όλη την ποσότητά του και να νιώθει περήφανο που τα καταφέρνει. Όταν δείτε ότι τρώει όλο το φαγητό, αυξήστε σταδιακά την ποσότητα. Το καλό με το ολοήμερο σχολείο είναι ότι επιστρέφοντας το παιδί στο σπίτι μπορείτε να ελέγξετε τι έφαγε και τι άφησε και ανάλογα να προγραμματίσετε τα πρώτα γεύματα.

Στο σχολείο πάντως το παιδί μπορεί να εξασφαλίσει σημαντικό ποσοστό από τις συνιστώμενες μερίδες. Εφόσον πρόκειται να καταναλώσει ένα ενδιάμεσο γεύμα κι ένα κυρίως γεύμα, μπορείτε να φροντίσετε ώστε, για παράδειγμα, να καταναλωθούν στο ολοήμερο 1 μερίδα γαλακτοκομικών ή/ και 1 κρέατος, 1 λαχανικών, 2 δημητριακών ίσως και 1 μερίδα φρούτων. Μπορείτε να πειραματιστείτε με διάφορους συνδυασμούς, ανάλογα με τη διαθεσιμότητα των τροφίμων, τις προτιμήσεις του παιδιού, τα γεύματα που πρόκειται να καταναλώσει μετά το σχολείο στο σπίτι και να συμπεριλάβετε στα σχολικά γεύματα κάποιες από τις συνιστώμενες προσλήψεις που θα βρείτε στο πίνακα που ακολουθεί:

Συνιστώμενη ημερήσια πρόσληψη για παιδιά ηλικίας 4-6 ετών
Αριθμός μερίδων ανά ομάδα τροφών
Ποσότητα ανά μερίδα

3 μερίδες γαλακτοκομικών
1 ποτήρι γάλα ή 30 γρ. τυριού ή μισό φλιτζάνι γιαούρτι

2 μερ. κρέατος
30-60 γρ. κρέατος, πουλερικών, ψαριού ή 4-5 κουταλιές της σούπας όσπρια, 1 αυγό

3 μερ. λαχανικών
1/2 φλιτζάνι ωμά ή μαγειρεμένα λαχανικά και 1 φλιτζάνι από πράσινα φυλλώδη λαχανικά

2 μερ. φρούτων
1/2 - 1 ωμό μικρό, 1/2 - 3/4 φλιτζάνι χυμό

6 μερ. δημητριακών
1 φέτα ψωμί, 1/2 φλιτζάνι μαγειρεμένων ζυμαρικών, ρυζιού, πατάτας, 30 γρ. δημητριακών

Πηγή: http://kids.in.gr/kid-related/diet/article/?aid=5436880

Εκδηλώσεις για παιδιά

Κυριακή 12/09/10
Ξεκίνησαν οι προβολές στο Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου. Τον Σεπτέμβριο παρουσιάζονται οι ψηφιακές πλανητηριακές παραστάσεις «Τα επτά θαύματα του κόσμου», «Ο θάνατος των άστρων», «Η μεγάλη περιπέτεια», «Μικρός πρίγκιπας», «Κοράλλια και ύφαλοι». Λ. Συγγρού 387, τηλ. 210-9469600.

Τετάρτη 15/09/10
Εγκαίνια της έκθεσης παιδικής ζωγραφικής «save the whales from the murders-Το ταξίδι της φάλαινας-Το ταξίδι της αγάπης» στο Κέντρο Τεχνών του Πολιτισμικού Οργανισμού του Δήμου Αθηναίων. Βασ. Σοφίας, Πάρκο Ελευθερίας.

Τετάρτη 15/09/10
Οι εκδόσεις Παπαδόπουλος και η Εταιρεία Νόσου Alzheimer και Συναφών Διαταραχών Αθηνών παρουσιάζουν εκπαιδευτικό πρόγραμμα για παιδιά δημοτικού σχολείου «Μαθαίνω για τη νόσο Αλτσχάιμερ» στον «Ελευθερουδάκη». Έναρξη 6.30 μμ. Πανεπιστημίου 17.

Ο παππούς έγινε αστεράκι…Μιλώντας στα παιδιά για το θάνατο

Τι νόημα έχει ο θάνατος για τα παιδιά; Ξέρουν τι είναι ο θάνατος; Τους φοβίζει;
Στενοχωριούνται, όταν κάποιος δικός τους πεθάνει; Το καταλαβαίνουν; Τι
καταλαβαίνουν; Τους μιλάμε για αυτό; Θα το αντέξουν; Και όταν έχουν ερωτήσεις; Γιατί, ναι, από μικρά έχουν ερωτήσεις για το θάνατο. Τι τους λέμε;

Αν παρατηρήσουμε θα δούμε πως ο θάνατος υπάρχει στα παιχνίδια των παιδιών, στα παραμύθια, στην καθημερινότητά τους. Το τι καταλαβαίνουν για το θάνατο έχει να κάνει με την ηλικία τους και με το πόσο διευκολύνονται να μάθουν.

Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας δεν κατανοούν ότι ο θάνατος είναι μη αναστρέψιμος. Πιστεύουν πως ο άνθρωπος που πέθανε, μπορεί να γυρίσει ή ότι κάπου είναι και εξακολουθεί να ζει. Τα παιδιά σχολικής ηλικίας καταλαβαίνουν πως ο θάνατος είναι μη αναστρέψιμος, αλλά πιστεύουν πως συμβαίνει μόνο στους άλλους. Οι έφηβοι καταλαβαίνουν πως όλοι οι άνθρωποι πεθαίνουν και επιπλέον μπορούν να δώσουν μεταφυσικές και συμβολικές ερμηνείες στο θάνατο.

Είναι σημαντικό τα παιδιά να ενημερώνονται για το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου αμέσως μετά το γεγονός. Οι καθυστερήσεις δημιουργούν σύγχυση σε ένα παιδί που έτσι και αλλιώς αντιλαμβάνεται ότι κάτι έχει αλλάξει στην οικογένεια, υπάρχει κινητικότητα, αναστάτωση (ακόμα και όταν οι μεγάλοι προσπαθούν να κρύψουν το γεγονός), αλλαγές στη μη λεκτική έκφραση των προσώπων φροντίδας του παιδιού και απουσία του αγαπημένου προσώπου που δίνουν μηνύματα στο παιδί πως κάτι έχει συμβεί. Οι ασαφείς εξηγήσεις μπερδεύουν και φοβίζουν ένα παιδί που προσπαθεί να καταλάβει φτιάχνοντας σενάρια που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και συχνά παρερμηνεύουν τις εκδηλώσεις πένθους των μεγάλων ως ασθένεια. Εξηγήσεις του τύπου «ο παππούς έγινε αστεράκι, είναι στον ουρανό, τον μπαμπά τον πήρε το αεροπλάνο…» φοβίζουν ένα παιδί που κοιτάζει στον ουρανό και φοβάται ότι θα το πάρει και αυτό ή κάτι υπάρχει εκεί που το παρακολουθεί ή το αεροπλάνο θα πάρει το ίδιο ή κάποιον άλλο αν μπει μέσα σε αυτό και δεν θα το ξαναφέρει πίσω…

Τι λέμε λοιπόν στα παιδιά;

Να χρησιμοποιούμε λέξεις που δηλώνουν τι έγινε, όπως «πέθανε», «θάνατος» και όχι ασαφείς λέξεις όπως «έφυγε», «χάθηκε» κ.α.

Να μην χρησιμοποιούμε μεταφυσικές έννοιες σε μικρά παιδιά. Είναι σημαντικό οι εξηγήσεις να είναι πιο «χειροπιαστές», δηλαδή όταν κάποιος πεθαίνει σταματάει η καρδιά του, το σώμα του δεν κινείται και το βάζουμε σε ένα κουτί και το θάβουμε στη γη στο νεκροταφείο. Δεν χρειάζονται πολλές πληροφορίες, αλλά να ενθαρρυνθεί ένα παιδί να κάνει ερωτήσεις και αν δεν έχουμε όλες τις απαντήσεις μπορούμε να πούμε πως δεν ξέρουμε πώς γίνονται κάποια πράγματα.

Οι ενήλικες να εκφράσουν τη θλίψη τους μπροστά στο παιδί και να το βοηθήσουν να εκφραστεί και εκείνο, πως σε τέτοιες καταστάσεις στενοχωριούνται, πως θα χρειαστούν χρόνο, για να νιώσουν καλύτερα και πως θα θυμούνται τον άνθρωπο που πέθανε.

Είναι σημαντικό να διατηρηθεί η ρουτίνα της καθημερινότητας, χωρίς να συμβούν και άλλες αλλαγές. Σε περίπτωση θανάτου γονέα τα παιδιά χρειάζεται να γνωρίζουν τι θα αλλάξει και τι θα μείνει σταθερό στη ζωή τους και πως θέματα διαβίωσης και οικονομικά είναι εξασφαλισμένα και να μην ανησυχούν γι’ αυτά.

Και όσον αφορά στο θέμα της συμμετοχής στην κηδεία που απασχολεί πάντα, θα πρέπει να επιτραπεί σε ένα παιδί να συμμετάσχει, εφόσον έχει ενημερωθεί με απλά λόγια για τη διαδικασία, αρκεί να είναι δίπλα του κάποιος που να μπορεί να διατηρεί την ψυχραιμία του και να του εξηγήσει κάτι, εάν χρειαστεί. Βεβαίως είναι σημαντικό να ερωτηθεί το παιδί, εάν θέλει να παρευρεθεί.

Να έχουμε υπόψη μας πως:
τα παιδιά από νωρίς τα απασχολεί ο θάνατος
έχουν αντιδράσεις θρήνου
έχουν ανάγκη ενημέρωσης και στήριξης
έχουν ανάγκη να εκφράσουν αυτά που νιώθουν
έχουν ανάγκη να θυμούνται αυτόν που πέθανε
έχουν ανάγκη από σταθερότητα στη ζωή τους ειδικά σε καταστάσεις που η σταθερότητα κλονίζεται

Βασιλοπούλου Βασιλική
ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια

Παγκόσμια ημέρα πρόληψης της αυτοκτονίας

Aυξάνονται οι δυνάμει αυτόχειρες στην Ελλάδα
Της Ιωαννας Φωτιαδη

Η 10η Σεπτεμβρίου, παγκόσμια ημέρα πρόληψης της αυτοκτονίας, προκαλεί περίσκεψη στην Ελλάδα. Το 2008 καταγράφηκαν 373 αυτοκτονίες, αλλά το 2009 και το 2010 οι άνθρωποι που αποφάσισαν να τερματίσουν τη ζωή τους έχουν αυξηθεί αισθητά, ξεπερνώντας τη μία αυτοκτονία ημερησίως, ενώ οι απόπειρες υπολογίζονται σε 30 την ημέρα. Παράλληλα, μεγάλο ποσοστό αυτοκτονιών αποσιωπώνται ή «μετονομάζονται».

«Οταν το 2007 ξεκινήσαμε την 24ωρη γραμμή πρόληψης δεχόμασταν 5 με 8 τηλεφωνήματα, ενώ σήμερα 15 με 30» αναφέρει στην «Κ» ο κ. Κυριάκος Κατσαδώρος, ψυχίατρος και επιστημονικός υπεύθυνος στην «Κλίμακα» για τη λειτουργία της γραμμής 1018. «Μέχρι πρότινος το 80 με 85% των αυτόχειρων ήταν άνθρωποι που έπασχαν και από κάποια ψυχική νόσο» επισημαίνει. «Δυστυχώς, όμως, στους εν δυνάμει αυτόχειρες έχει πλέον προστεθεί μια ευρεία κατηγορία ανθρώπων, ανδρών 40 με 65 ετών» υπογραμμίζει. «Πρόκειται για οικογενειάρχες που είχαν συνηθίσει να ζουν με οικονομική άνεση, την οποία σταδιακά χάνουν. Είναι αυτοί που δεν έχουν μάθει να ζητούν βοήθεια και που σπάνια θα μας καλέσουν». Η οικονομική δυσχέρεια που προκύπτει από την απώλεια δουλειάς και περιουσιακών στοιχείων μετατρέπεται σε μοχλό που κινητοποιεί ευάλωτους χαρακτήρες και τους οδηγεί στα άκρα. Καθώς οι πάλαι ποτέ επιτυχημένοι επαγγελματίες και μπαμπάδες δεν ανήκουν στους «συνήθεις υπόπτους», καλό είναι το περιβάλλον τους να αποκωδικοποιεί τα σήματα SOS που ασυνείδητα εκπέμπουν.

«Το άγχος, η νευρικότητα, η αϋπνία, η απομόνωση και η ψυχοκινητική ανησυχία ενός ατόμου πρέπει να προβληματίσει τους οικείους του» προειδοποιεί ο κ. Κατσαδώρος. «Μια ελαφριά αυξητική τάση σημειώνεται και στις αυτοκτονίες εφήβων» συμπληρώνει ο κ. Αρης Βιόλατζης, ψυχολόγος - ψυχοθεραπευτής στην «Κλίμακα». «Το φαινόμενο είναι βέβαια πολυπαραγοντικό, ωστόσο οι νέες συνθήκες που διαμορφώνονται στην κοινωνία επηρεάζουν τους εφήβους, αφού φιμώνουν τη δημιουργικότητα και τον δυναμισμό τους».

«Είναι παρήγορο ότι δημιουργήθηκε ένα άτυπο δίκτυο επικοινωνίας και συνεργασίας μεταξύ ημών και φορέων, Κοινωνικών Υπηρεσιών, του Τμήματος Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και bloggers» παρατηρεί ο κ. Κατσαδώρος. Η «Κλίμακα» υπό την αιγίδα του υπουργείο Υγείας διοργανώνει σήμερα το «1ο Συμπόσιο για την πρόληψη της αυτοκτονίας». Η εκδήλωση, που είναι ανοικτή στο κοινό, ξεκινά στις 10 το πρωί και λαμβάνει χώρα στην Αίθουσα Τελετών του υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_10/09/2010_414478

Περί φροντιστηρίων

Tου Αποστολου Λακασα

Ο Eλληνας τελικά ως φαίνεται έχει το φροντιστήριο στο DNA του! Το λέω αυτό διότι ακόμη και φοιτητές στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο πηγαίνουν σε φροντιστήριο για να περάσουν τα μαθήματα του ιδρύματος. Το ελληνικό κράτος δίνει τη δυνατότητα σε ανθρώπους άνω των 25 ετών, οι οποίοι έχουν διαμορφώσει εν πολλοίς τους επαγγελματικούς δρόμους που θα ακολουθήσουν, να σπουδάσουν μία επιστήμη που τους ενδιαφέρει. Aλλωστε, ο θεσμός του Ανοιχτού Πανεπιστημίου από τη φύση του έχει ως βασική φιλοσοφία να προσφέρει σε όσους επιθυμούν τη δυνατότητα να σπουδάσουν κάτι το οποίο πάντα ονειρεύονταν, αλλά δεν τα κατάφεραν στην ηλικία μεταξύ 18 και 25. Ουσιαστικά, να κάνουν το μεράκι τους, να πλουτίσουν ως άτομα. Κι όμως, πρόσφατα, 40χρονος φοιτητής του ΕΑΠ μου εκμυστηρεύθηκε ότι εκτός από τα δίδακτρα (περίπου 3.000 ευρώ) που κατέβαλε για να εγγραφεί στις τέσσερις θεματικές ενότητες - μαθήματα της σχολής του, έδωσε άλλα περίπου 2.000 ευρώ για το φροντιστήριο ώστε να είναι πανέτοιμος στις εξετάσεις του ΕΑΠ.

Το ζήτημα έχει δύο όψεις. Από τη μία, είναι το άγχος των φοιτητών, οι οποίοι δεν δείχνουν να εμπιστεύονται τις δυνάμεις τους, αλλά καταφεύγουν στον γνωστό τυφλοσούρτη του φροντιστηρίου για να αντιμετωπίσουν τις εξετάσεις. Αυτό έμαθαν στο γυμνάσιο, στο λύκειο, ακόμη και στο (συμβατικό) πανεπιστήμιο, αυτό αναπαράγουν και σε τούτη την περίπτωση, στην οποία η μελέτη και η πρόσκτηση γνώσης γίνεται από μεράκι. Εκτός κι αν πρόκειται για μία ακόμη περίπτωση καταστρατήγησης ουσιαστικά ενός θεσμού, όπως συμβαίνει συχνά στην Ελλάδα. Πρόκειται για την περίπτωση που οι φοιτητές δεν σπουδάζουν στο ΕΑΠ για το κέφι τους, αλλά έχουν στόχο να αναβαθμίσουν τα ακαδημαϊκά προσόντα τους (π. χ. από την κλίμακα της τεχνολογικής εκπαίδευσης να περάσουν σε εκείνη της πανεπιστημιακής) και να διεκδικήσουν έτσι αύξηση των αποδοχών τους. Η άλλη όψη του ζητήματος αφορά στο ίδιο το ΕΑΠ. Στην περίπτωση αυτή το ερώτημα είναι εάν οι καθηγητές του ιδρύματος έχουν οργανώσει τόσο σύνθετα και συμπυκνωμένα μαθήματα, με αποτέλεσμα πολλοί φοιτητές να μη βλέπουν άλλη λύση για να τα περάσουν παρά να προσφύγουν στο φροντιστήριο. Την εκδοχή αυτή δίνει ο 40χρονος φοιτητής, ο οποίος διαμαρτυρήθηκε στην «Κ» ότι το ίδιο το ίδρυμα ακυρώνει την αποστολή του και μέσω του περιεχομένου των μαθημάτων του αναπαράγει το μοντέλο που βλέπουμε να επικρατεί στο γυμνάσιο, στο λύκειο και στο συμβατικό πανεπιστήμιο. Δηλαδή, ακυρώνει την ίδια του την αποστολή.

Oπως και να έχει, η σπουδή πολλών φοιτητών του ΕΑΠ να πάνε φροντιστήριο για να τα καταφέρουν στις εξετάσεις επιβεβαιώνει εκείνους που υποστηρίζουν ότι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δύσκολα θα αλλάξει εάν από το δημοτικό δεν διδάξουμε στα παιδιά πως να μαθαίνουν και να αγαπούν τη γνώση, χωρίς να χρειάζεται να κυνηγούν μόνο το αποτέλεσμα παπαγαλίζοντας βιβλία...

Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_08/09/2010_414168

Καλλιτεχνικές διαδρομές στην Ιστορία από μαθητές

Της Ιωαννας Φωτιαδη

«Ηθελα πολύ να λάβω μέρος για να τιμήσω την πατρίδα μου. [...] Δεν ανήκα σε σύλλογο, δεν είχα προπονητή, δεν ήξερα τη διαδρομή, με την επιμονή μου με δέχθηκαν. Αν και το ελληνικό κράτος αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα, οι Ελληνες οργάνωσαν με επιτυχία τους Αγώνες». Αυτά εξομολογείται ο Σπύρος Λούης στο φανταστικό ημερολόγιό του, που με ιδιαίτερη μαεστρία συνέγραψε η Μαρία, μαθήτρια Δημοτικού στο Αίγιο. Η έκθεσή της, όπως και χιλιάδες άλλες από όλη την Ελλάδα, διαγωνίστηκε στον Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Κειμένου και Ζωγραφικής που διοργάνωσε ο Δήμος Μαραθώνα σε συνεργασία με το υπουργείο Παιδείας, με την αφορμή της συμπλήρωσης 2.500 χρόνων από την ιστορική μάχη. «Ο Μαραθώνιος δρόμος είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια πολύ μεγάλη απόσταση. Η αφορμή της διαδρομής είναι τόσο σημαντική, που άνθρωποι απ’ όλο τον κόσμο προσπαθούν να μιμηθούν τον πρώτο Μαραθωνοδρόμο», αναφέρει στην έκθεσή της η Αριάδνη, μαθήτρια Δημοτικού του Τύμβου Μαραθώνα. «Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει τη σημασία της μάχης και να επισκέπτεται το Μουσείο Μαραθωνίου Δρόμου και τον τύμβο», σημειώνει η 11χρονη. Εκτός από τη Μαρία και την Αριάδνη, βραβεύονται σήμερα σε τιμητική εκδήλωση τρεις μαθητές από κάθε κατηγορία (Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο) για τα γραπτά και τις ζωγραφιές τους, ενώ ειδικός έπαινος θα δοθεί στο Γενικό Ενιαίο Λύκειο Μυκόνου για τέσσερις ομαδικές εργασίες και στο 2ο ΙΕΚ Πειραιά για σχέδια μέσω υπολογιστή.

Ωστόσο, την προσοχή της κριτικής επιτροπής προσείλκυσαν ιδιαίτερα οι ζωγραφιές των μαθητών του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας των Φυλακών Κορυδαλλού. «Το μάθημα των Καλλιτεχνικών είναι ιδιαίτερα αγαπητό μεταξύ των μαθητών μας», εξηγεί στην «Κ» ο διευθυντής του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας, κ. Γ. Ζουγανέλης. Μέσω της ζωγραφικής οι κρατούμενοι-μαθητές μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα, όπως μαρτυρεί και η φιλοτέχνηση των τοίχων του σχολείου, που λειτουργεί από το 2005. «Ενθουσιάζονται με τέτοια projects και καταπιάνονται με πάθος», επισημαίνει ο κ. Ζουγανέλης. «Στο παρελθόν έχουμε πάλι διακριθεί σε projects με θέματα την “Guernica” του Πικάσο, την “Οδύσσεια” και την 100ή επέτειο από τη γέννηση του Γ. Ρίτσου». Φαίνεται, δε, ότι τα ηρωικά πρότυπα εμπνέουν περισσότερο τους μαθητές, που είναι πλέον μόνο άνδρες, πολλοί εκ των οποίων αλλοδαποί. «Παρά το ότι δεν είχαν πάει σχολείο στην Ελλάδα, γνώριζαν την ιστορία της μάχης», σχολιάζει η καθηγήτρια των Καλλιτεχνικών, κ. Αικατερίνη Χατζηγιαννούλη. «Για όσους αγνοούσαν το ιστορικό υπόβαθρο, αναζητήσαμε πληροφορίες σε εγκυκλοπαίδειες». Από φωτογραφίες αρχαίων αγγείων, οι καλλιτέχνες του Κορυδαλλού αποτύπωσαν τα σώματα των μαχητών. Οι επτά βραβευθέντες μαθητές θα παραλάβουν την τιμητική πλακέτα από τον Δήμο Μαραθώνα μέσω των αντιπροσώπων-καθηγητών τους, μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς

Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_08/09/2010_414193

Αντισυμβατικές μέθοδοι για καλούς μαθητές

Αλλαγή του τόπου μελέτης, προσέγγιση με πολλούς τρόπους, δύσκολα... τεστ

The New York Times

Κάθε Σεπτέμβριο, εκατομμύρια γονείς καταφεύγουν στη... μαγεία προσπαθώντας να μετατρέψουν τους ξέγνοιαστους μικρούς παραθεριστές σε καλούς μαθητές. Φυσικά, πάντα οι συμβουλές στους φιλόδοξους γονείς είναι οι ίδιες: να βρεθεί ο κατάλληλος χώρος μελέτης, να οργανωθεί το διάβασμα, να μπουν στόχοι και όρια. Φυσικά επιβάλλεται να ελεγχθεί το σχολείο, ώστε οι διδακτικές μέθοδοι να ταιριάζουν και να διευκολύνουν το παιδί.

Η αλήθεια είναι ότι αυτές οι θεωρίες που κατά καιρούς διατυπώνονται δεν καθοδηγούν ουσιαστικά τους γονείς. Τα χαρακτηριστικά κάθε μαθητή και οι μέθοδοι διδασκαλίας βρίσκονται σε μια δυναμική σχέση την οποία κανείς δεν αποκρυπτογράφησε. Τα τελευταία χρόνια οι ψυχολόγοι απέδειξαν ότι διαθέτουν τεχνικές που μπορούν να βοηθήσουν όποιον ενδιαφέρεται να διαπρέψει στα θρανία, είτε πρόκειται για οκτάχρονο μαθητή είτε για συνταξιούχο που προσπαθεί να μάθει μια νέα γλώσσα.

Οι νέες τεχνικές αντιτίθενται στις «συμβατικές». Οι ειδικοί σήμερα λένε ότι ο μαθητής πρέπει να αλλάζει τον τόπο όπου μελετά και να μην επικεντρώνει το ενδιαφέρον του σε ένα μόνο αντικείμενο σε κάθε ώρα μελέτης, αλλά να προσεγγίζει συναφή θέματα. Πείραμα που πραγματοποιήθηκε το 1978 έδειξε ότι φοιτητές που μελετούσαν σε δύο χώρους, σε ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρα, γεμάτο αντικείμενα, και σε ένα που είχε θέα την αυλή, κατέκτησαν το αντικείμενο της μελέτης καλύτερα από συναδέλφους τους που περιορίστηκαν στο ίδιο δωμάτιο.

Αναλόγως η ποικιλομορφία του υλικού που μελετάμε κάθε φορά βοηθά στην καλύτερη καταγραφή του από τον εγκέφαλο. Αυτό είναι κάτι που γνωρίζουν οι μουσικοί εδώ και χρόνια, γι’ αυτό όταν μελετούν αναμειγνύουν μουσικά κομμάτια, απλές σκάλες ή ασκήσεις για την τήρηση του ρυθμού. Επίσης μελέτη που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στην επιθεώρηση Psychological Science διαπιστώνει ότι δεν υπάρχουν διαφορές στον τρόπο διδασκαλίας και μάθησης.

Oι ψυχολόγοι επισημαίνουν ότι το εξοντωτικό διάβασμα ακόμα και την τελευταία στιγμή πριν από τον διαγωνισμό μπορεί να αποφέρει καρπούς. Αλλά η υπερφόρτωση του εγκεφάλου με πληροφορίες της τελευταίας στιγμής είναι ακριβώς το ίδιο με το να γεμίζουμε μια φτηνή βαλίτσα με πολλά πράγματα. Το φορτίο παραμένει στη θέση του για λίγο και μετά όλα «σβήνουν». Αντίθετα, όταν ο εγκέφαλος «γεμίζει» σταδιακά και συστηματικά η γνώση παραμένει για πολύ μεγαλύτερο διάστημα. Κανείς δεν γνωρίζει γιατί συμβαίνει αυτό. Ισως, όταν ξανάρχεται σε επαφή με υλικό που έχει λησμονήσει, το «ξαναμαθαίνει» προτού προσθέσει τα νέα στοιχεία. Και αυτό ενισχύει το σύνολο της γνώσης.

«Η λήθη είναι φίλη της γνώσης», εξηγεί ο δρ Κορνέλ του Γουίλιαμς Κόλετζ. Οταν ξεχνάς κάτι μπορείς να το ξαναμάθεις καλύτερα όταν το συναντήσεις.

Τέλος, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι εξετάσεις ή καλύτερα τα τεστ αποτελούν ένα θαυμαστό και αποτελεσματικό εργαλείο εκμάθησης, και αυτό διότι δεν μετρούν απλά τη γνώση· τη μεταβάλλουν, τη σταθεροποιούν και την κάνουν πιο σημαντική.

Επίσης, όσο πιο δύσκολα είναι τα τεστ τόσο καλύτερα, διότι όπως λένε οι ερευνητές όσο δυσκολότερα θυμάσαι κάτι τόσο πιο δύσκολα το ξεχνάς. Σίγουρα, καμιά από αυτές τις τεχνικές δεν θα κάνει ένα μαθητή του μηδέν άριστο. Ομως, όλες δίνουν στους γονείς και τους μαθητές κάτι που δεν είχαν ποτέ έως σήμερα. Ενα σχέδιο μελέτης, βασισμένο σε επιστημονικές αποδείξεις.

Πηγή: http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_08/09/2010_414180

Η παιδική κούνια... άλλαξε τον άνθρωπο

Πηγή:

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11386&subid=2&pubid=28578955

Σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους έπαιξε η... παιδική κούνια, σύμφωνα με έρευνα

Ο Τίμοθι Τέιλορ του Πανεπιστημίου του Μπράντφορντ ισχυρίζεται ότι το μέγεθος του ανθρώπινου εγκεφάλου αυξήθηκε λόγω της επινόησης της παιδικής κούνιας.
Η σύλληψη της κούνιας έκανε δυνατή την πιο αργή ανάπτυξη και επέτρεπε στους μη ανεπτυγμένους απογόνους τόσο να επιβιώνουν όσο και να ακμάζουν και σωματικά και πνευματικά.
«Το στυλ του καγκουρό είχε ως αποτέλεσμα οι πρώτες γυναίκες πρόγονοί μας να γίνουν μαρσιποφόρες, για να κουβαλούν τους νεαρούς απογόνους τους έξω από την κοιλιά τους» εξηγεί ο δρ Τέιλορ στο βιβλίο του, «The Artificial Ape» («Ο Τεχνητός Πίθηκος»). «Η εφεύρεση της κούνιας, που επέτρεπε σε περισσότερα παιδιά να μεγαλώνουν με επιτυχία μακριά από το γυναικείο σώμα, έκανε αυτομάτως ανύπαρκτο τον περιορισμό και οδήγησε σε αύξηση του μεγέθους του κεφαλιού, αλλά και του εγκεφάλου». Πριν από την εφεύρεση της κούνιας, που χρονολογείται, σύμφωνα με τον Τέιλορ, τουλάχιστον πριν από 2,2 εκατομμύρια χρόνια, όταν ο ανθρώπινος εγκέφαλος άρχισε ξαφνικά να μεγαλώνει, ήταν πιο πιθανό να επιβιώσουν τα σωματικά αναπτυγμένα παιδιά γιατί το να μεταφέρει κάποιος μικρότερα παιδιά ήταν δυσκολότερο, δεν συνέφερε οικονομικά και συχνά ήταν επικίνδυνο.
Οι μητέρες που κρατούσαν τα παιδιά στην αγκαλιά τους κινδύνευαν περισσότερο από επιθέσεις από αρπακτικά ή άλλους ανθρώπους από τις μητέρες που χρησιμοποιούσαν κούνιες. Επίσης οι πρώτες ήταν λιγότερο παραγωγικές μην έχοντας για πολλές ώρες ελεύθερα τα χέρια τους.
Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι η εφεύρεση της κούνιας επιμήκυνε τεχνητά την ανθρώπινη κυοφορία, σύμφωνα με τον καθηγητή. Προηγουμένως, η κυοφορία ολοκληρωνόταν στη γέννα και μόνο τα πιο ανεπτυγμένα παιδιά επιβίωναν, καθώς είχαν λιγότερο χρόνο ανάγκη να μεταφέρονται στην αγκαλιά της μητέρας τους. Ομως το κεφάλι τους και το μέγεθος του εγκεφάλου τους ήταν αυστηρά περιορισμένο από το μέγεθος της λεκάνης της μητέρας τους. «Χρησιμοποιώντας την κούνια, οι πρόγονοί μας έγιναν εξυπνότεροι» καταλήγει ο Τέιλορ.

Ο πατέρας και το μεγάλωμα των παιδιών του

Πολύς λόγος έχει γίνει για τη συμβολή των μαμάδων στο μεγάλωμα των παιδιών τους. Τι γίνεται όμως με τον πατέρα; Αρκετά συχνά ακούμε πως ο πατέρας είναι απών, πως δεν ασχολείται με τα παιδιά, δουλεύει πολλές ώρες, όταν έρχονται τα δύσκολα, φεύγει και αφήνει τη γυναίκα του να τα βγάλει πέρα με τα παιδιά. Η μητέρα και ο πατέρας είναι διαφορετικά πρόσωπα και ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο απέναντι στα παιδιά. Το σημαντικότερο είναι ο ένας να αναγνωρίζει στον άλλο τη δική του λειτουργία και το δικό του ρόλο στην οικογένεια, αλλά κυρίως να αναγνωρίζει και να υιοθετεί ο ίδιος τη δική του λειτουργία ως γονιός στην οικογένειά του.

Ο πατέρας είναι σημαντικό πρόσωπο τόσο στη ζωή της γυναίκας του όσο και στη ζωή των παιδιών του. Από την αρχή, από την εγκυμοσύνη, η παρουσία του και η στήριξη που παρέχει στη γυναίκα του, βοηθά τη μητέρα να βιώσει θετικά την εγκυμοσύνη και εκείνη με τη σειρά της να τροφοδοτήσει συναισθηματικά το μωρό.

Η συμμετοχή του πατέρα στη φροντίδα του μωρού μετά τη γέννησή του, βοηθάει αφενός τη μητέρα, αφετέρου εμπλουτίζει τη ζωή του παιδιού, καθώς του δίνει τη δυνατότητα να έρθει σε επαφή με ένα άλλο πρόσωπο, εκτός από τη μητέρα. Η μητέρα και ο πατέρας έχουν διαφορετικό τρόπο επαφής με το μωρό τους. Συνήθως η μητέρα είναι πιο προστατευτική και χρησιμοποιεί περισσότερο αντικείμενα, για να παίξει με το παιδί, ενώ ο πατέρας χρησιμοποιεί πιο πολύ το σώμα του στο παιχνίδι, ενθαρρύνει την περιέργεια του μωρού, το παροτρύνει να συνεχίσει την εξερεύνησή του, είναι πιο δραστήριος απέναντί του.

Το μωρό που από την αρχή έχει στη ζωή του την ενεργητική παρουσία του πατέρα του γίνεται δραστήριο, καθώς μεγαλώνει, ζωηρό, κατακτά νέες δεξιότητες, γίνεται πιο κοινωνικό, έχει αυξημένεη αυτοεκτίμηση και τα καταφέρνει καλά στο σχολείο.

Η εμπλοκή του πατέρα στη ζωή του παιδιού του είναι αποτελεσματική, όταν αναγνωρίζεται στο λόγο της μητέρας. Όταν η παρουσία του πατέρα είναι επιθυμητή από τη μητέρα, τότε και οι δύο μπορούν από κοινού να συμμετάσχουν ενεργητικά στο μεγάλωμα του παιδιόυ τους. Βεβαίως είναι σημαντικό να μπορεί ο πατέρας να μπει στο ρόλο του και στην πατρική του λειτουργία.

Επικίνδυνα για τα μικρά παιδιά τα αθλήματα των μεγάλων;

Κάνουν το γύρο του κόσμου με σκάφος μόνα τους, σκαρφαλώνουν στις ψηλότερες κορυφές του κόσμου και τρέχουν σε αγώνες μηχανών. Είναι όλα τους παιδιά, μερικά από τα οποία δεν έχουν συμπληρώσει την ηλικία για να δουν χωρίς συνοδό μια ταινία στο σινεμά.

Την περασμένη Κυριακή, ένας 13χρονος έγινε ο μικρότερος σε ηλικία αναβάτης αγωνιστικών μηχανών που έχασε τη ζωή του στην πίστα της Ιντιανάπολις των ΗΠΑ, όταν έπεσε από τη μηχανή του και στη συνέχεια χτυπήθηκε από 12χρονο αναβάτη, εγείροντας το ερώτημα: Πόσο μεγάλος πρέπει να είναι κάποιος όταν μιλάμε για τέτοιου είδους ακραία αθλήματα;
«Δεν είναι απλά μικροί ενήλικες», δήλωσε ο δρ. Λάιλ Μιχέλι, διευθυντής του τμήματος αθλιατρικής στο πανεπιστήμιο της Βοστόνης. «Τα παιδιά είναι διαφορετικά, πρέπει να προστατεύονται από την κοινωνία». Ο Πίτερ Λενζ έπεσε από τη μηχανή του στη διάρκεια του γύρου προθέρμανσης και μετά χτυπήθηκε από τον 12χρονο Χαβιέ Ζαγιάτ. Παιδιά που ξεπερνούν τα όρια δεν είναι κάτι καινούργιο. Ο Μότσαρτ συνέθετε μουσική όταν τα άλλα παιδιά της ηλικίας του μάθαιναν το αλφάβητο, ενώ ο Τάιγκερ Γουντς έδειξε τις ικανότητες του στο γκολφ ήδη από δύο ετών.
Ωστόσο, όπως επισημαίνουν πολλοί παιδοψυχολόγοι, υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις ακαδημαϊκές ή πολιτιστικές δεξιότητες και τα παιδιά που ρισκάρουν τη ζωή τους. Ο 13χρονος Τζόρνταν Ρομέρο έγινε ο μικρότερος σε ηλικία κατακτητής της κορυφής του Έβερεστ, η 16χρονη Τζέσικα Γουότσον έκανε τον περίπλου της Γης χωρίς βοήθεια, ενώ η 14χρονη Ολλανδή Λόρα Ντέκερ επιχειρεί να καταρρίψει το ρεκόρ της Γουότσον.
«Πολλοί έφηβοι, από φυσική άποψη, μπορούν να κάνουν παρόμοια πράγματα με τους ενήλικες επειδή ο σωματότυπος τους έχει διαμορφωθεί και έχουν μυϊκή δύναμη», δήλωσε ο Ρόμπιν Σίλβερμαν, ψυχολόγοις που ειδικεύεται στην παιδική και εφηβική ανάπτυξη. «Εκεί που κάνουμε λάθος είναι ότι αυτοί οι έφηβοι έχουν πρόβλημα με τον παρορμητικό έλεγχο, τη διαχείριση του άγχους και την αφηρημένη σκέψη. Πρέπει πραγματικά να καταλάβουν τους κινδύνους». «Αν κάτι τους ενθουσιάζει θέλουν να το κάνουν, δε σκέφτονται τις πιθανές επιπτώσεις όπως κάνουν οι μεγάλοι», πρόσθεσε.
Σε κάποιες περιπτώσεις, οι ίδιοι οι γονείς δεν μπορούν, ή δεν θέλουν, να επιβάλουν όρια στη συμπεριφορά και τις επιθυμίες των παιδιών τους, όπως επεσήμανε η Κίκι Βάινγκαρτεν, εκπαιδευτική και οικογενειακή σύμβουλος. «Έχεις κάποιους γονείς που απολαμβάνουν τη διαφορετικότητα των παιδιών τους». Ενώ, κάποιοι άλλοι γονείς, ανησυχούν μήπως τα παιδιά τους δεν τους συμπαθήσουν. «Όχι, δε χρειάζεται να είσαι ο καλύτερος φίλος τους, πρέπει να είσαι μια φιγούρα με αρχές», επισημαίνοντας ωστόσο ότι δεν θα πρέπει όλοι οι έφηβοι να μεταχειρίζονται ως ανεύθυνοι, γιατί έτσι εμποδίζεται η ανάπτυξη της εμπιστοσύνης και αυτοπεποίθησης τους.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες Associated Press

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_1_02/09/2010_353529

Στην εργασιακή μετανάστευση στρέφονται οι νέοι

Ολοένα και αυξάνεται ο αριθμός των νέων που αναζητούν εργασία σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αυξάνεται το ενδιαφέρον των νέων Ελλήνων ηλικίας έως 35 ετών που επιθυμούν να αναζητήσουν εργασία σε κάποιο άλλο κράτος μέλος της Ε.Ε. σύμφωνα με την απάντηση του Επιτρόπου σε θέματα Απασχόλησης, Κοινωνικών Υποθέσεων και Ένταξης κ. Andor έπειτα από σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Γιώργου Παπανικολάου.
Συγκεκριμένα, στις αρχές του καλοκαιριού υπήρξαν 8.709 ελληνικά βιογραφικά σημειώματα που καταχωρήθηκαν στο EURES (ευρωπαϊκή πύλη για την κινητικότητα στην εργασία) και η Ελλάδα κατέλαβε τη δωδέκατη θέση από τα 27 κράτη μέλη. Η Ισπανία είχε τον υψηλότερο αριθμό αιτήσεων (81.298), και ακολούθησαν η Ιταλία (63.444) και η Πολωνία (30.523).
Όσον αφορά την ελκυστικότητα των διάφορων χωρών, ο υψηλότερος αριθμός κενών θέσεων εργασίας που δημοσιεύθηκαν στο EURES στις αρχές Ιουνίου ήταν στο Ηνωμένο Βασίλειο (378.000), στη Γερμανία (226.000), στη Γαλλία (46.000), στην Ολλανδία (41.000), στην Αυστρία (40.000) και στη Σουηδία (35.000).
Ο κ. Παπανικολάου τόνισε ότι πολλοί νέοι αναγκάζονται λόγω των μειωμένων ευκαιριών που προσφέρονται στις χώρες προέλευσής τους να μετακινηθούν στο εξωτερικό προς αναζήτηση καλύτερων εργασιακών συνθηκών. Αρκετοί μάλιστα προσπαθούν να επιτύχουν στους διαγωνισμούς της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Επιλογής Προσωπικού (EPSO), προκειμένου να βρουν θέσεις εργασίας με υψηλότερες οικονομικές απολαβές αλλά και καλύτερες εργασιακές συνθήκες. Παρ όλα αυτά, υπογράμμισε πως είναι απαραίτητη η διεξαγωγή μιας συγκριτικής μελέτης που να αποκαλύπτει ποιά κράτη μέλη ανήκουν στην προτίμηση των νέων και ποιά είναι αυτά που παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη διαρροή εγκεφάλων (brain drain).
Ο Επίτροπος Andor συμμερίστηκε την άποψη του Έλληνα ευρωβουλευτή σημειώνοντας πως δεν φαίνεται να υπάρχει κανένα ακριβές στοιχείο σε επίπεδο ΕΕ όσον αφορά τα επαγγέλματα που παρουσιάζουν τα περισσότερα προβλήματα και οδηγούν τους νέους να αναζητήσουν καλύτερες συνθήκες εργασίας στο εξωτερικό.
Εξάλλου, οι στατιστικές της ΕΕ που διατίθενται σήμερα δεν δίνουν μια ευθεία απάντηση σχετικά με τον αριθμό των προσώπων που διακινούνται εντός της ΕΕ για να αναζητήσουν καλύτερες συνθήκες απασχόλησης. Οι πιο πρόσφατες στατιστικές για τη μετανάστευση που δημοσιεύονται από την EUROSTAT δείχνουν ότι περίπου 1,3 εκατομμύρια υπήκοοι της ΕΕ (συμπεριλαμβανομένων 1,2 εκατομμυρίων ατόμων ηλικίας 15-64 ετών) μετανάστευσαν σε άλλο κράτος μέλος το 2008. Αυτός ο αριθμός αντιπροσωπεύει περίπου το 0,3% του συνολικού πληθυσμού και το 0,4% του ενεργού πληθυσμού.
Επιπλέον, σύμφωνα με πρόσφατες στατιστικές από την έρευνα για το εργατικό δυναμικό (τελευταίο τρίμηνο 2009), περίπου το 2,6% του γενικού πληθυσμού σε ηλικία εργασίας στην ΕΕ είναι υπήκοοι της ΕΕ που ζουν σε άλλο κράτος μέλος. Οι υπάρχουσες στατιστικές για τη μεταναστευτική ροή μέσα στην ΕΕ δεν καταγράφουν κανένα λόγο για τη μετανάστευση (όπως απασχόληση, επανένωση των οικογενειών, σπουδές, κ.λπ.).
Ο κ. Παπανικολάου δήλωσε: «Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σύγχρονο μεταναστευτικό κύμα, με μοναδικά χαρακτηριστικά, όπου νέοι Έλληνες επιστήμονες αναζητούν μαζικά τρόπους φυγής προς το εξωτερικό. Το φαινόμενο αυτό στερεί στην Ελλάδα καταρτισμένο δυναμικό υπονομεύοντας εκ των πραγμάτων το αναπτυξιακό μέλλον της χώρας. Είναι απαραίτητο τα όποια μέτρα λαμβάνονται να έχουν σαφή αναφορά στις προοπτικές απασχόλησης, στην καταπολέμηση της ανεργίας, στην κατάρτιση και την καινοτομία. Ανάπτυξη χωρίς επιστημονικά καταρτισμένο εργατικό δυναμικό δεν νοείται».

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Έξι στους δέκα κοιμούνται αγκαλιά με το κινητό

50 sms το 24ωρο στέλνουν τα παιδιά σύμφωνα με έρευνα επιστημόνων

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Γιάννης Ανδριτσόπουλος
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010
Τελευταία ενημέρωση: 03/09/2010 14:43
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=4592400

Πενήντα sms την ημέρα στέλνουν κατά μέσο όρο οι ανήλικοι χρήστες κινητών τηλεφώνων. Τα γραπτά μηνύματα κατακτούν σταδιακά και τον κόσμο των μεγάλων, οι οποίοι στέλνουν περίπου 10 sms το 24ωρο, ενώ επτά στους δέκα ενήλικες δηλώνουν ότι επικοινωνούν τακτικά μέσω μηνυμάτων. Βέβαια, οι έφηβοι εξακολουθούν να κρατούν τα «σκήπτρα» των sms, στέλνοντας πενταπλάσιο αριθμό μηνυμάτων από τους μεγάλους.Την ίδια στιγμή, η εξάρτηση των ανθρώπων από τα κινητά τους είναι τόσο μεγάλη, ώστε το 65% των χρηστών να δηλώνει ότι κοιμάται με το κινητό στο κρεβάτι!Επτά στους δέκα ενήλικες στέλνουν smsΗ διείσδυση των γραπτών μηνυμάτων στην επικοινωνία των ενηλίκων αυξάνεται διαρκώς, γεγονός που αποδίδεται εν μέρει στην οικονομική ύφεση και στο χαμηλότερο κόστος των sms, έναντι των φωνητικών κλήσεων.Όπως προκύπτει από έρευνα που διενήργησε το αμερικανικό ερευνητικό κέντρο Pew, τουλάχιστον το 72% των ενηλίκων στέλνει συστηματικά μηνύματα.Στην έρευνα συμμετείχαν 2.252 άνθρωποι. Επτά στους δέκα δήλωσαν ότι έστειλαν γραπτά μηνύματα κατά τη διάρκεια του περασμένου Μαΐου. Το ποσοστό κατά το αντίστοιχο περυσινό διάστημα έφτανε το 65%.Οι ενήλικες στέλνουν κατά μέσον όρο δέκα γραπτά μηνύματα την ημέρα. Την ίδια στιγμή, οι χρήστες μεταξύ 12 έως 17 ετών, στέλνουν περίπου 50 μηνύματα το 24ωρο.200 sms το 24ωρο!Υπάρχουν, όμως, και οι «πολυγραφότατοι» μεγάλοι. Σύμφωνα με την έρευνα, το 5% των ενηλίκων στέλνει περισσότερα από 200 μηνύματα την ημέρα. Το αντίστοιχο ποσοστό των ανηλίκων φτάνει το 15%.Τα μηνύματα δεν κάνουν «διακρίσεις» στο φύλο. Άνδρες και γυναίκες στέλνουν και να λαμβάνουν τον ίδιο αριθμό SMS σε καθημερινή βάση.Η έρευνα καταδεικνύει ότι αν στέλνεις συχνά SMS, είναι σχεδόν βέβαιο ότι κάνεις και πολλές φωνητικές κλήσεις ομιλίας. Αντιθέτως, αν δεν είσαι «φανατικός» των γραπτών μηνυμάτων, το πιθανότερο είναι ότι δεν μιλάτε πολύ ούτε στο τηλέφωνο. Μικρός αριθμός μηνυμάτων, αντιστοιχεί σε μικρό αριθμό κλήσεων. Κατά μέσον όρο, οι ενήλικες πραγματοποιούν και δέχονται περίπου πέντε κλήσεις την ημέρα.Κοιμούνται με το κινητόΕντυπωσιακός είναι ο βαθμός εξάρτησης πολλών ανθρώπων από το κινητό τους. Αρκετοί ερωτώμενοι παραδέχθηκαν ότι είναι κυριολεκτικά προσκολλημένοι στο κινητό τους. Σε ποσοστό 65% δήλωσαν ότι κοιμούνται με το κινητό τους στο κρεβάτι ή ακριβώς δίπλα στο κρεβάτι. Οι ερευνητές αποκαλούν αυτούς τους ανθρώπους «phone sleepers». Καθόλου τυχαία, είναι οι άνθρωποι που εκφράζονται θετικά για το κινητό τους.Εννέα στους δέκα ενήλικες (ποσοστό 91%) δήλωσαν ότι αισθάνονται «πιο ασφαλείς» έχοντας μαζί τους ένα κινητό τηλέφωνο. Σε παρόμοιο ποσοστό (88%), οι χρήστες δηλώνουν «ευγνώμονες» που το κινητό τους κρατά συνδεδεμένους με τους φίλους και την οικογένειά τους.Ωστόσο, το 42% των ερωτηθέντων ανέφεραν ότι ενοχλούνται όταν μια κλήση ή ένα γραπτό μήνυμα τους διακόπτει από την εργασία ή άλλη ενασχόλησή τους.Σύμφωνα με την έρευνα, οι αφροαμερικανοί και οι ισπανόφωνοι είναι οι «πιο έντονοι και πιο συχνοί» χρήστες των κινητών, σε σύγκριση με τους υπόλοιπους Αμερικανούς.Οι γονείς που ζουν με τα ανήλικα παιδιά τους είναι πιο πιθανό να έχουν κινητό, σε σύγκριση με όσους δεν έχουν παιδιά.Spam και στο κινητόΗ έρευνα της Pew διαπίστωσε επίσης ότι παρουσιάζεται αυξητική τάση στα μηνύματα spam που οι χρήστες λαμβάνουν στα κινητά τους.Το 57% των ερωτηθέντων ανέφερε ότι λαμβάνει ανεπιθύμητα μηνύματα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις των ερευνητών, 82% των Αμερικανών κατέχει σήμερα κινητό τηλέφωνο.

Δεν μπορώ να πάω στο σχολείο, πονάει η κοιλιά μου...

Σχολική φοβία-σχολική άρνηση

Η σχολική φοβία συνίσταται στην επίμονη άρνηση του παιδιού να πάει στο σχολείο. Παρουσιάζεται στο 2-3% του σχολικού πληθυσμού και εκδηλώνεται κυρίως κατά την είσοδο στο σχολείο ή όταν το παιδί περνάει από τη μια τάξη στην επόμενη. Συχνότερα παρατηρούμενες ηλικίες έναρξης είναι: 5, 12 και 14-15 ετών. Όσο μεγαλύτερη είναι η ηλικία έναρξης, τόσο σοβαρότερη είναι η μορφή της σχολικής ηλικίας. Στην εφηβεία η σχολική φοβία μπορεί να σημαίνει την έναρξη βαριάς παθολογίας. Συμπεριφορές όπως διακοπή των σχέσεων του παιδιού με συμμαθητές, απόσυρση από σχολικές δραστηριότητες, κλείσιμο στο σπίτι είναι ιδιαίτερα ανησυχητικές και πρέπει να κινητοποιήσουν το γονείς για την αναζήτηση βοήθειας από ειδικό ψυχικής υγείας.

Η κλινική εικόνα
Το παιδί λέει ότι φοβάται να πάει στο σχολείο, αλλά δεν ξέρει γιατί. Μπορεί να δίνει εξηγήσεις όπως ότι το μάλωσε ο δάσκαλος ή ότι το κορόιδεψε κάποιο παιδί στο σχολείο. Το μεγαλύτερο παιδί, ειδικότερα στην εφηβεία, μπορεί να εκλογικεύει τη στάση του απαξιώνοντας το εκπαιδευτικό σύστημα.

Επιπλέον το παιδί μπορεί να εκδηλώσει σωματικά συμπτώματα, όπως πόνους στην κοιλιά, διάρροια, εμέτους, πονοκεφάλους. Τα συμπτώματα επιδεινώνονται, όταν πλησιάζει η ώρα να πάει το παιδί στο σχολείο, ενώ υποχωρούν τα Σαββατοκύριακα, στις αργίες ή όταν το παιδί μένει στο σπίτι με τη συγκατάθεση των γονιών. Αλλά και αν τελικά πάει στο σχολείο, δείχνει ιδιαίτερα φοβισμένο και ζητάει να επιστρέψει στο σπίτι.

Η εκδήλωση της σχολικής φοβίας χρειάζεται έγκαιρη θεραπευτική παρέμβαση. Όταν το παιδί είναι μικρό, πολλές φορές αρκεί η συμβουλευτική βοήθεια προς τους γονείς, για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση και να βοηθήσουν το παιδί τους να επιστρέψει στο σχολείο. Όταν όμως αναδειχθεί από τη διαγνωστική διαδικασία ψυχοπαθολογία του παιδιού ή έντονα διαταραγμένες σχέσεις στην οικογένεια, απαιτείται θεραπευτική αντιμετώπιση. Η συνεργασία του ειδικού ψυχικής υγείας με το σχολείο είναι απαραίτητη.

Μαμά δεν θέλω να πάω σχολείο....

Η πρώτη φορά στο σχολείο

Η πρώτη φορά στο σχολείο είναι μια νέα εμπειρία τόσο για το παιδί όσο και για τους γονείς του. Είναι μια νέα εμπειρία που σηματοδοτεί το πέρασμα του παιδιού σε έναν ευρύτερο χώρο έξω από την οικογένεια, όπου έρχεται σε επαφή με νέα πρόσωπα, ερεθίσματα, δυνατότητες. Ωστόσο, αρχικά, υπάρχει ένταση, κούραση, άγχος. Αυτό που κυρίως εκδηλώνεται είναι το άγχος αποχωρισμού. Πρόκειται για φυσιολογικό άγχος στη ζωή ενός παιδιού, το οποίο μειώνεται, καθώς το παιδί μεγαλώνει και έχει τη δυνατότητα να κρατάει την εικόνα των γονιών του στη σκέψη του (ειδικά της μαμάς, όταν εκείνη είναι το κύριο πρόσωπο φροντίδας) και να έχει την βεβαιότητα ότι εκείνοι εξακολουθούν να υπάρχουν, ακόμα και όταν δεν τους βλέπει. Σε στρεσσογόνες καταστάσεις αυτό το άγχος μπορεί να αναζωπυρώνεται.

Το άγχος δεν εκδηλώνεται μόνο από την πλευρά του παιδιού, αλλά και από την πλευρά των γονιών. Συχνά οι γονείς δυσκολεύονται να αποχωριστούν οι ίδιοι το παιδί τους, έχουν τύψεις, επειδή αφήνουν το παιδί τους στον παιδικό σταθμό, ανησυχούν εάν θα έχει επαρκή φροντίδα και προσοχή, εάν λείπουν στο παιδί τους, γιατί εκείνοι εργάζονται πολλές ώρες…

Είναι σημαντικό οι γονείς να προετοιμάσουν ένα παιδί και να το βοηθήσουν να προσαρμοστεί στο σχολείο του. Χρειάζεται:

…να μιλήσουν με ενθουσιασμό στο παιδί για το σχολείο, για τις δραστηριότητές του εκεί, για το παιχνίδι, για την επαφή του με τα άλλα παιδιά και με τη δασκάλα. Θα ήταν βοηθητικό να επισκεφθούν μαζί το χώρο του σχολείου πριν την έναρξη της φοίτησής του.

…να αγοράσουν μαζί μια τσάντα για το σχολείο του, να ετοιμάσουν μαζί τα πράγματα που θα χρειαστεί για το σχολείο, να το παροτρύνουν να πάρει μαζί του ένα αγαπημένο του παιχνίδι.

…να καθησυχάσουν το παιδί, σε περίπτωση που εκείνο κλαίει τις πρώτες μέρες, πριν ξεκινήσει για το σχολείο. Να το διαβεβαιώσουν πως θα συναντηθούν την προκαθορισμένη ώρα και να το χαιρετήσουν, χωρίς να κάνουν μεγάλες συζητήσεις, αλλά με τη βεβαιότητα ότι θα βρεθούν ξανά σύντομα και πως έχουν εμπιστοσύνη στο παιδί ότι θα ανταπεξέλθει στη νέα του εμπειρία. Να μην παραμένουν στο χώρο του σχολείου. Η καλή συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς θα διευκολύνει την ομαλή προσαρμογή του παιδιού.

…να θυμούνται πως είναι σημαντικό να εμπιστευτούν το παιδί τους ότι θα τα καταφέρει και να αναγνωρίσουν και να ελέγξουν το δικό τους άγχος. Εξάλλου το μεγάλωμα ενός παιδιού συνίσταται στον αποχωρισμό των παιδιών από τους γονείς.

Σε περίπτωση που το άγχος εμμένει και το παιδί δυσκολεύεται πολύ να αποχωριστεί τους γονείς του, όταν αυτό δεν είναι αναμενόμενο για την ηλικία του, μπορεί να εξελιχτεί σε διαταραχή. Σε αυτή την περίπτωση οι γονείς θα πρέπει να αναζητήσουν τη γνώμη ειδικού.

Βασιλοπούλου Βασιλική
Ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια